3 listopada to Międzynarodowy Dzień Przeciwdziałania Przemocy i Nękaniu w Szkole w tym Cybernękania. Został ustanowiony przez Konferencję Generalną UNESCO i jego celem jest zwrócenie szczególnej uwagi na fakt, że wszelkie formy przemocy w szkole stanowią naruszenie praw dzieci i młodzieży do edukacji, zdrowia oraz poczucia bezpieczeństwa.
Konsekwencje przemocy i zastraszania w szkole w tym cybernękania są dalekosiężne. Obejmują dzieci i młodzież, która ma trudności z koncentracją na zajęciach, opuszczaniem zajęć, unikaniem zajęć szkolnych, trudności w funkcjonowaniu społecznym i emocjonalnym, samookaleczenia i samobójstwa.
Pamiętajmy, że Ważna jest każda reakcja na przemoc. Nie bójmy się mówić, reagować, zgłaszać osobom do których czujemy zaufanie. Warto pamiętać również o ważnych telefonach, gdzie również możemy uzyskać pomoc:
Przydatne linki:
http://www.szkolabezprzemocy.pl/
https://dyzurnet.pl/
https://fdds.pl/
https://www.saferinternet.pl/
http://www.przemocwszkole.org.pl/przemoc_w_szkole.php
https://www.ore.edu.pl/2015/03/agresja-i-przemoc-2/
https://www.niebieskalinia.pl/
https://www.cyfrowobezpieczni.pl/gdzie-szukac-pomocy
https://800100100.pl/
“Wieczne straszenie poza szkołą czy w trakcie przerw. Pobicia i obietnice śmierci towarzyszyły mi codziennie. Strach przed pójściem do szkoły, ucieczki, myśli samobójcze. Nikt mi wtedy nie umiał pomóc… „ -wspomina swoje szkolne lata dorosły już Darek. „Jestem dorosłym człowiekiem, mam rodzinę, dziecko, wybudowałem dom. Czy wyszedłem na ludzi? Oczywiście, że nie. Od dziecka skrywam tajemnicę, o której nie mówię”
Internet daje wiele możliwości, ale niesie ze sobą również zagrożenia. Cyberprzestępczość jest stosunkowo nową i niezwykle szybko rozwijającą się formą przestępczości. Zagrożenie przestępstwami w cyberprzestrzeni znacząco wzrosło w ostatnich latach – stosowanie różnorodnych metod i dynamiczny rozwój narzędzi, dzięki którym przestępcy ukrywają swoją tożsamość sprawiają, że zwalczanie cyberprzestępczości jest dużym wyzwaniem. Dlatego bardzo ważne jest, by być świadomym istniejących zagrożeń oraz stosować zabezpieczenia, które zmniejszą ryzyko padnięcia ofiarą ataków w Internecie.
Przestępcy, działając poprzez nowoczesne technologie, wysyłają do nas smsy, e-maile lub wiadomości w komunikatorach internetowych z linkami prowadzącymi do fałszywych stron. W ten sposób mogą wyłudzić od nas loginy i hasła do bankowości internetowej lub przejąć nasze elektroniczne urządzenia, na którym aktywowaliśmy link z otrzymanej wiadomości.
Warto pamiętać, że w przypadku otrzymania wiadomości tekstowej od nieznanego nadawcy, trzeba zachować ostrożność. Nie tylko nie powinno się aktywować linków nieznanego pochodzenia, ale należy również sceptycznie podchodzić do samej treści takiej wiadomości. Nigdy nie należy podawać danych osobowych niesprawdzonym podmiotom. Pamiętajmy, że urzędy, ministerstwa i inne instytucje państwowe prawie nigdy nie przesyłają informacji wymagających kliknięcia w link i podawania danych osobistych. Przede wszystkim zwróć uwagę na konstrukcję linku: strony rządowe mają domenę gov.pl i nie korzystają z żadnych innych domen.
Metod wyłudzeń jest bardzo dużo, oszuści cały czas tworzą nowe sposoby działania. Jeżeli stałeś się adresatem fałszywej wiadomości, nawet wówczas, gdy nie dałeś się wprowadzić w błąd, nie powinieneś pozostawać bierny.
Nie kasuj podejrzanego e-maila lub SMS-a, ponieważ może posłużyć jako załącznik do formularza zgłoszenia zdarzenia Zespołowi Reagowania na Incydenty CERT.PL Każdą taką wiadomość możesz zgłosić na stronie www.incydent.cert.pl i dzięki temu pomóc w zwiększeniu bezpieczeństwa cyberprzestrzeni w naszym kraju.
Na stronie internetowej www.gov.pl/web/gov/zglos-przestepstwo znajduje się instrukcja postępowania w sytuacji konieczności zgłoszenia przestępstwa w formie zdalnej, wraz ze wzorem zawiadomienia o przestępstwie oraz wyszukiwarką instytucji publicznych, która pozwala na znalezienie m.in. najbliższego komisariatu policji.
Warto spróbować też uzyskać połączenie z konsultantem danego banku, tym bardziej, że większość banków dysponuje infolinią dedykowaną wyłącznie dla bankowości internetowej, która jest zwykle dostępna całą dobę przez 7 dni w tygodniu.
Także zgłoszenia przestępstwa Policji można dokonać bez konieczności wychodzenia z domu tj. za pośrednictwem e-maila czy faksu. Korzystając z takiego rozwiązania należy jednak pamiętać o konieczności opatrzenia zawiadomienia własnoręcznym podpisem i przekazania organom ścigania jego skanu. W zawiadomieniu przede wszystkim należy podać swoje dane personalne oraz kontaktowe (tj. imię i nazwisko, adres, numer telefonu). Następnie trzeba opisać dokładnie co i kiedy miało miejsce oraz dołączyć do zawiadomienia niezbędne dowody np. zrzuty ekranu dotyczące treści wiadomości e-mail lub SMS, jej nadawcy i daty otrzymania.
Przestępstwo oszustwa komputerowego zostało określone w kodeksie karnym jako przestępstwa przeciwko mieniu.
Zgodnie z art. 287 k.k. § 1 ,,Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej osobie szkody, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat”.
Paragraf drugi tego artykułu mówi o tym, że w przypadku nastąpienia wypadku mniejszej wagi sprawca podlega karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku. Zgodnie z § 3 jeżeli oszustwo komputerowe popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Oszustwo komputerowe jest uznawane za jedno z najtrudniejszych przestępstw do wykrycia. Wyróżnikiem jego jest umyślność, bezpośredni zamiar oraz celowość. Dotyczy nie tylko pojedynczych osób, ale także sektora przedsiębiorstw. Właściciele programów komputerowych starają się chronić swoje systemy za pomocą specjalnych aplikacji.
W ostatnich latach obserwuje się również wzrost liczby niepokojących sytuacji w obszarze cyberprzemocy, szczególnie w zakresie agresji werbalnej. Ponad połowa młodych użytkowników sieci przyznaje, że była świadkiem różnych form agresji w mediach społecznościowych i cyberbullyingu. Przemoc, której doświadczają dzieci w Internecie jest często przedłużeniem konfliktów z realnego świata.
Cyberprzemoc (cyberbullying, cyberstalking) jest rodzajem przemocy stosowanej przy wykorzystaniu Internetu i środków komunikacji elektronicznej, m. in. telefonów komórkowych. Obecnie cyberbulling może mieć silniejsze emocjonalnie skutki. Ofiara nie może się spontanicznie bronić, co wzmaga poczucie dyskomfortu psychicznego. Pamiętajmy, że można zgłaszać naruszenia regulaminu w mediach społecznościowych (np. obraźliwe komentarze czy ośmieszające zdjęcia) i blokować osoby, które stosują hejt i nam dokuczają.
Szkodliwe treści w internecie to materiały, które mogą wywołać negatywne emocje u odbiorcy, destrukcyjnie wpływać na rozwój emocjonalny, poznawczy i społeczny dzieci oraz młodzieży. Treści te promują niebezpieczne zachowania i dlatego są nieodpowiednie dla młodego odbiorcy.
Do szkodliwych treści zalicza się przede wszystkim:
JEŚLI DOŚWIADCZASZ CYBERPRZEMOCY – powiedz o tym zaufanej osobie, z jej pomocą będzie ci łatwiej poradzić sobie z tą sytuacją. Postaraj się nie kontaktować ze sprawcą cyberprzemocy i nie odpowiadać na jego zaczepki. Dzięki temu unikniesz prowokowania go do dalszych działań. Zachowaj wszystkie dowody cyberprzemocy – nie kasuj smsów, e-maili, rozmów na czatach lub komunikatorach, zrób zrzut ekranu (Print Screen), skopiuj linki do stron, na których pojawiły się dotyczące sprawy treści.
Choć nie istnieją jeszcze specjalne przepisy, regulujące konkretnie kwestię cyberprzemocy, jej sprawcy mogą zostać ukarani na podstawie wybranych przepisów kodeksów: karnego, cywilnego i wykroczeń. Wśród czynów zabronionych są m.in:
obchodzony jest 12 czerwca. Zainicjowany został w 2002 roku przez Międzynarodową Organizację Pracy. Ustanowienie tych obchodów ma na celu zwrócenie uwagi na problem, jakim jest wykorzystywanie nieletnich do pracy. Jest także sposobem propagowania działań podejmowanych, by eliminować wszelakie formy wyzysku dzieci na całym świecie.
Międzynarodowa Organizacja Pracy definiuje pracę dzieci jako „pracę, która pozbawia dzieci ich dzieciństwa, potencjału, godności oraz jest szkodliwa dla rozwoju fizycznego i psychicznego”. Jak podają źródła ok 152 mln dzieci pracuje zarobkowo – najwięcej w Azji oraz w rejonach Pacyfiku i Afryce Subsaharyjskiej. Najczęstszymi przyczynami pracy nieletnich są ubóstwo, marginalizacja oraz dyskryminacja.
Wiele pracujących dzieci nie ma ukończonego 10 roku życia i są jedynymi zarabiającymi członkami rodziny.
Nie mają innego wyjścia, muszą iść do pracy i zarobić na siebie, rodziców oraz młodsze rodzeństwo. Najwięcej dzieci pracuje w rolnictwie, fabrykach, kopalniach, w handlu czy przy wykonywaniu prac związanych z turystyką. Niestety wiele młodych osób wykorzystywanych jest w narkobiznesie i seksbiznesie lub siłą wcielanych do armii.
Obszar dziedziczenia jest tematyką, która powinna zainteresować każdego, niezależnie od wieku, stanu zdrowia i pozycji zawodowej. Każdy z nas wcześniej czy później zetknie się z problemem dziedziczenia – czy to jako spadkobierca, czy też jako testator, czyli osoba sporządzająca testament. Zwykle zapoznajemy się z zasadami prawa spadkowego wtedy, gdy myślimy o przekazaniu majątku bliskim, a także, gdy przychodzi nam załatwiać sprawy spadkowe, gdyż stajemy się spadkobiercami.
Niech przedstawiony poniżej materiał będzie swoistego rodzaju drogowskazem przekazującym wiedzę o tym, jakie i komu przysługują prawa. Zapoznanie się z problematyką dotyczącą dziedziczenia bez wątpienia ułatwi porządkowanie trudnych spraw majątkowych.
Spadek – ogół praw i obowiązków przechodzących na spadkobiercę (spadkobierców)
Testament – jednostronna czynność prawna zawierająca rozrządzenie przez spadkodawcę (testatora) swoim majątkiem na wypadek śmierci
Spadkodawca (testator) – osoba fizyczna, po której śmierci jej majątek przechodzi na inne osoby
Spadkobierca – podmiot, na który przechodzi ogół praw i obowiązków zmarłego (osoba fizyczna, osoba prawna)
Dziedziczenie – przejście, na skutek śmierci osoby fizycznej, ogółu praw i obowiązków na spadkobiorcę/spadkobierców
Wstępni – przodkowie, tj. rodzice, dziadkowie, pradziadkowie
Zstępni – potomkowie, tj. dzieci, wnuki, prawnuki
Dziedziczenie testamentowe – mamy z nim do czynienia, gdy spadkobierca pozostawił ważny testament.
Dziedziczenie ustawowe – mamy z nim do czynienia, gdy nie zostanie sporządzony ważny testament.
Dziedziczenie stanowi powołanie spadkobiercy do spadku, które jest możliwe na podstawie ustawy lub na podstawie testamentu.
Dziedziczenie ustawowe zmierza do pozostawienia majątku spadkowego osobom najbliższym spadkodawcy, tj. jego małżonkowi i krewnym. Ma miejsce przede wszystkim wówczas, gdy spadkodawca nie sporządził testamentu. Ponadto dziedziczenie ustawowe następuje w sytuacji, gdy:
Prawo spadkowe przewiduje krąg podmiotów uprawnionych do dziedziczenia w pierwszej kolejności (grupy spadkobierców) względem pozostałych uprawnionych wskazanych w Kodeksie cywilnym.
Wyróżniamy następujące grupy spadkobierców:
W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek, dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku.
Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych.
W przypadku braku zstępnych spadkodawcy powołani są do spadku z ustawy jego małżonek i rodzice. W braku zstępnych i małżonka spadkodawcy cały spadek przypada jego rodzicom w częściach równych. Jeżeli jedno z rodziców spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada rodzeństwu spadkodawcy w częściach równych. Jeżeli którekolwiek z rodzeństwa spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku pozostawiając zstępnych, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym.
Udział spadkowy małżonka, który dziedziczy w zbiegu z rodzicami, rodzeństwem i zstępnymi rodzeństwa spadkodawcy, wynosi połowę spadku. W braku zstępnych spadkodawcy, jego rodziców, rodzeństwa i ich zstępnych, cały spadek przypada małżonkowi spadkodawcy.
W przypadku braku zstępnych, małżonka, rodziców, rodzeństwa i zstępnych rodzeństwa spadkodawcy cały spadek przypada dziadkom spadkodawcy, dziedziczą oni w częściach równych. Jeżeli któreś z dziadków spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym. W braku zstępnych tego z dziadków, który nie dożył otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada pozostałym dziadkom w częściach równych.
W przypadku braku małżonka spadkodawcy i krewnych, powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada w częściach równych tym dzieciom małżonka spadkodawcy, których żadne z rodziców nie dożyło chwili otwarcia spadku.
W przypadku braku małżonka spadkodawcy, jego krewnych i dzieci małżonka spadkodawcy, powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy jako spadkobiercy ustawowemu. W sytuacji jeżeli ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy w Rzeczypospolitej Polskiej nie da się ustalić albo ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy znajdowało się za granicą, spadek przypada Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu.
Zapraszamy do zapoznania się z tematyką dziedziczenia, w przygotowanym przez nas poniższym poradniku:
Testament jest jedyną czynnością prawną, mocą której można rozrządzić swym majątkiem na wypadek śmierci.
Testament jest czynnością prawną:
Sporządzić i odwołać testament może tylko osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Testamentu nie można sporządzić ani odwołać przez przedstawiciela.
Testament można odwołać poprzez:
Należy zwrócić uwagę, że testamenty szczególne tracą moc z upływem sześciu miesięcy od ustania okoliczności, które uzasadniały niezachowanie formy testamentu zwykłego, chyba że spadkodawca zmarł przed upływem tego terminu.
Celem uzyskania dodatkowych informacji dotyczących dziedziczenia testamentowego
zapraszamy do zapoznania się z poniższym materiałem:
Instytucja zachowku, uregulowana została w przepisach art. 991 – 1011 Kodeksu cywilnego. Przewiduje ona ustawową ochronę interesów majątkowych osób najbliższych spadkodawcy przed
krzywdzącym je rozrządzeniem przez niego majątkiem na wypadek śmierci.
Osobami najbliższymi spadkodawcy uprawnionymi do zachowku są zstępni, małżonek oraz rodzice spadkodawcy.
Zwrócić jednak należy uwagę, że powyższe nie oznacza, że każda z wymienionych kategorii podmiotowych będzie uprawniona do zachowku w każdym czasie. Prawo do zachowku przysługuje zstępnym, małżonkowi i rodzicom spadkodawcy jedynie wtedy, gdyby w danym konkretnym wypadku byli powołani do spadku z ustawy. O kolejności powołania w tym zakresie decydują zaś przepisy o ustawowym porządku dziedziczenia
Zachowek ma na celu celu ochronę interesów majątkowych najbliższej rodziny, która straciła możliwość dziedziczenia należnej z ustawy części spadku, w wyniku powołania do spadkobrania tylko niektórych osób z grona spadkobierców ustawowych lub osób trzecich.
Zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału.
W sytuacji, jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku (w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, powołania do spadku, bądź zapisu), przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia.
Roszczenie o zapłatę zachowku, z upływem czasu ulega przedawnieniu. Termin przedawnienia roszczenia o zapłatę zachowku wynosi 5 lat. Zwrócić należy uwagę na dwa sposoby liczenia początku tego terminu, w zależności od tego, czy spadkodawca sporządził testament, czy nie.
W przypadku, gdy testamentu nie było, termin przedawnienia należy liczyć od dnia otwarcia spadku (tj. od śmierci spadkodawcy). W przypadku, gdy spadkodawca sporządził testament, termin pięcioletni liczy się od chwili ogłoszenia testamentu.
Niegodność dziedziczenia opiera się na założeniu, że w pewnych sytuacjach względy natury etycznej
przemawiają za pozbawieniem określonej osoby możliwości dziedziczenia po określonym spadkodawcy.
Przepis art. 928 § 1 Kodeksu cywilnego wyznacza trzy przyczyny uznania przez sąd spadkobiercy za
niegodnego:
Uznanie za niegodnego dziedziczenia wyłącza spadkobiercę od dziedziczenia, tak jakby nie dożył chwili otwarcia spadku. Osobą uprawnioną do wystąpienia z powództwem o uznanie osoby za niegodną dziedziczenia jest każdy, kto ma w tym interes.
Testator poprzez wyrażenie woli wydziedziczenia konkretnej osoby ma możliwość pozbawienia zstępnych, małżonka i rodziców uprawnienia do zachowku. Wówczas testator musi podać przyczynę wydziedziczenia, powinna ona jasno wynikać z treści testamentu.
Spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku, jeżeli uprawniony do zachowku:
Zachęcamy do kontaktu z naszymi prawnikami i doradcami, aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje dotyczące dziedziczenia.
W dzisiejszych czasach przynajmniej kilkukrotnie w ciągu miesiąca (nie licząc drobnych zakupów spożywczych) dokonujemy zakupów w ramach tzw. sprzedaży konsumenckiej. Może to być myszka do komputera, rower, samochód, nawet mieszkanie od dewelopera. Wiąże się z tym szereg uprawnień, niestety nie zawsze jesteśmy ich świadomi – wykorzystują ten fakt także sprzedający, którzy mimo ustawowego obowiązku nie respektują naszych praw, szukają często wątłych przesłanek do odrzucenia roszczenia. Jak się przed tym zabezpieczyć? Czy istnieje sposób dochodzenia swoich praw inny niż często iluzoryczna droga sądowa?
Konsument to osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą/zawodową – np. gdy Pani Kasia kupi dziecku laptopa – jest konsumentem, nie będzie nim jednak, gdy kupi laptopa dla firmy, którą prowadzi i okazjonalnie pozwoli dziecku z niego korzystać. Konsumentem jest się tylko w sytuacji dokonywania zakupu od przedsiębiorcy (także od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą). Wtedy też kupujący może korzystać z uprawnień przysługujących konsumentom. W pozostałych przypadkach, np. gdy zakup jest dokonany od osoby fizycznej, prawa te nie przysługują.
Uznanie za KONSUMENTA ma istotne znaczenie w świetle prawa, gdyż od posiadania tego statusu zależy, jakie przepisy zostaną zastosowane do oceny całej transakcji. Coraz częściej dokonujemy zakupów online. To wygodna i bezpieczna (szczególnie w dobie pandemii) forma nabywania interesujących nas towarów i usług. Kupujemy w sieci coraz więcej, oszczędzając czas oraz często pieniądze. Zniechęcać do zakupów internetowych może brak możliwości bezpośredniego obejrzenia, dotknięcia bądź przymierzenia rzeczy.
Kupując w Internecie masz więcej praw niż przy zakupach tradycyjnych !!! Jednym z takich praw, gdy zawieramy umowę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorcy jest „prawo do namysłu” – mamy 14 dni na odstąpienie od umowy i rezygnację z zakupu, który nie spełnił naszych oczekiwań. W tym czasie konsument musi poinformować o swej decyzji przedsiębiorcę. Nie trzeba przy tym podawać powodu odstąpienia od umowy.
Pamiętajmy, że w niektórych przypadkach prawo do odstąpienia od umowy nie przysługuje. Dzieje się tak w przypadku umów, które ze względu na swój specyficzny charakter ograniczają a nawet zabraniają odstąpienia od umowy. Szczegółowy wykaz tych umów znajdziemy w art. 38 ustawy o prawach konsumentów.
Co zrobić, gdy otrzymany produkt po czasie okaże się wadliwy lub usługa została źle
wykonana. Otóż możemy skorzystać z reklamacji. Reklamacji możemy dokonać na dwa
sposoby: korzystając z rękojmi bądź gwarancji. Większość z nas pewnie zna oba te terminy, dlatego warto wiedzieć, jakie są między nimi różnice.
Zapraszamy do przeczytania poradnika, z którego można dowiedzieć się m.in.:
Wraz z wejściem w życie Ustawy Prawo przedsiębiorców pojawiła się możliwość prowadzenia własnej działalności gospodarczej bez obowiązku zgłaszania jej w odpowiednich rejestrach przedsiębiorców oraz do ZUS. Z tej możliwości mogą skorzystać również emeryci i renciści, zachodzi jednak tutaj bardzo ważne ograniczenie. Mowa tu oczywiście o tzw. działalności nierejestrowanej.
Osoba, która przez ostatnie 60 miesięcy nie prowadziła działalności gospodarczej, może prowadzić dodatkową działalność zarobkową bez obowiązku rejestrowania firmy. Z oczywistych względów sprawdzenie tego rodzaju działalności ograniczone jest limitem przychodu. Nie może on przekroczyć 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę w danym miesiącu (w 2020 roku było to 1300 zł).
Należy podkreślić, że działalność nierejestrowana nie ma zastosowania do działalności wykonywanej w ramach umowy spółki cywilnej. Dodatkowo z tego rozwiązania nie mogą korzystać typy działalności wymagających koncesji, licencji czy pozwolenia.
Jeżeli w trakcie korzystania z działalności nierejestrowanej dokonana zostanie rejestracja działalności w CEIDG, wówczas działalność ta staje się działalnością gospodarczą z dniem określonym we wniosku.
Z tytułu prowadzenia działalności nierejestrowanej nie ma obowiązku odprowadzania jakichkolwiek składek ZUS, zarówno społecznych czy zdrowotnych. Nie podlega bowiem obowiązkowi rejestracyjnemu. Osoba prowadząca tego typu działalność nie dokonuje rejestracji do ubezpieczeń ani nie składa żadnych deklaracji ZUS.
Należy pamiętać, że jeśli emeryt kontynuuje (bez rozwiązania stosunku pracy) pracę w tym samym miejscu co przed przejściem na emeryturę, świadczenie to (emerytura) zostaje zawieszona – bez względu na wysokość osiąganych zarobków – do czasu, aż potencjalny emeryt, który pozostaje nadal w zatrudnieniu rozwiąże stosunek pracy i złoży wniosek do ZUS o podjęcie wypłaty emerytury, która już została wyliczona i przyznana jednak ze względu na kontynuowanie zatrudnienia została zawieszona.
Osoby popadające w coraz to większe zadłużenie są zagrożone utratą swoich mieszkań, gdyż niejednokrotnie wysokość długu jest tak wysoka, że wierzyciel sięga do egzekucji z nieruchomości. Ten sposób niewątpliwie wzbudza najwięcej emocji, jednak często jest ostatnią deską ratunku dla wierzyciela.
Jakie kroki musi podjąć wierzyciel, kiedy już zdecyduje się na egzekucję z nieruchomości? Czy składając taki wniosek może równocześnie dochodzić odzyskania swoich należności z innego źródła np. licytując samochód dłużnika? Czy konieczny jest czynny udział wierzyciela podczas postępowania egzekucyjnego? Jak wygląda licytacja prowadzona przez komornika? Co w sytuacji, jeżeli nikt się nie zgłosi na licytacje? – na te i inne pytania odpowie w naszym materiale filmowym Pani Martyna Kapkowska – prawnik i legitymowany zarządca nieruchomości współpracujący ze Stowarzyszeniem “DOGMA”.
Jeżeli problem uzależnień nie dotyczy Ciebie, to na pewno znasz kogoś, komu nie jest on obcy. Z tą myślą powstała nasza kampania społeczna, aby najbliższe kilka dni poświęcić na zdobycie wiedzy, którą będzie można podzielić się z innymi. Być może to, co przeczytasz i zobaczysz uratuje komuś życie!
Pamiętaj, że do Twojej dyspozycji są Punkty Nieodpłatnej Pomocy Prawnej i Nieodpłatnego Poradnictwa Obywatelskiego. Wieloletnie doświadczenie poradnictwa obywatelskiego w Polsce dowodzi, że punkty obecne w każdym mieście są tym miejscem, gdzie każdy może uzyskać bezpłatną, bezstronną, niezależną i poufną pomoc oraz wsparcie.
Poradnictwo obywatelskie nie tylko obejmuje poinformowanie zainteresowanego uzyskaniem pomocy o przysługujących mu prawach i spoczywających na nim obowiązkach, w zakresie istotnym dla rozwiązania jego problemu, ale i pomoc w wyborze optymalnego rozwiązania.
W związku z pandemią koronawirusa nastąpiła zmiana sposobu udzielania nieodpłatnych porad prawnych i obywatelskich. Prawnicy i doradcy obywatelscy udzielają porad telefonicznie, mailowo oraz za pomocą innych środków porozumiewania się na odległość.
W trakcie rozmowy doradca aktywnie słucha zadając pytania. Spotkasz się z uwagą i życzliwym potraktowaniem Twoich spraw i problemów. Na pewno będziesz wysłuchany z cierpliwością i zainteresowaniem. Możesz spokojnie porozmawiać bez lęku i strachu. Po konsultacji doradca obywatelski zaproponuje Ci kilka możliwych rozwiązań Twojego problemu. Wskaże także kilka możliwych dróg, ale decyzja, którą drogę wybrać, należy do Ciebie. Otrzymasz wsparcie w samodzielnym rozwiązywaniu problemu, m.in.: pomoc w napisaniu pisma, właściwe numery telefonów – kontakty do miejsc, gdzie możesz uzyskać właściwą pomoc.
Jeśli czujesz, że sobie nie radzisz, że coś Cię przerasta, że ktoś z twoich bliskich nie radzi sobie ze swoimi problemami i cierpi, zadzwoń i umów się na rozmowę z doradcami obywatelskimi dyżurującym w Punktach Nieodpłatnego Poradnictwa Obywatelskiego.
Każdy z nas może się od czegoś uzależnić, wystarczy dostatecznie często powtarzać jakąś czynność lub zachowanie, nie zwracając uwagi na spustoszenie, które sieje wokół. Najbardziej podatne na uzależnienie są osoby, którym brakuje pewnych umiejętności życiowych, na przykład nie potrafią radzić sobie ze stresem. Dość często w uzależnienie popadają też osoby poszukujące w życiu wrażeń, intensywnych przyjemności albo tacy, którzy cierpią na rodzaj życiowej pustki – brak im celów, nie umieją określić, co w życiu jest ważne. Łatwo ten brak wypełnić nałogiem. Nie ma jednak czegoś takiego jak nałóg jednej osoby, który by nie wpływał na jej relacje z bliskimi. Wstyd, negatywne myślenie o sobie, lęk i niemoc oraz bezradność są obecna we wszystkich rodzinach, gdzie jedna z osób jest uzależniona. Na szczęście każdy ma stuprocentową szansę, aby wyjść z nałogu.
Warto zapamiętać, że pomoc terapeutyczna czy ambulatoryjna dla osób uzależnionych, czy współuzależnionych na terenie całego kraju jest bezpłatna.