Trwa Tydzień Pomocy Osobom Pokrzywdzonym Przestępstwem.
Od 22 do 28 lutego 2021 r. w całym kraju każdy zainteresowany będzie mógł w tym czasie uzyskać bezpłatną poradę prawną oraz psychologiczną m.in. w sądach, prokuraturach, komendach policji, siedzibach prawniczych samorządów zawodowych czy organizacji pozarządowych w całym kraju.
Dyżury specjalistów będą odbywały się w utworzonych przez Ministerstwo Sprawiedliwości Ośrodkach Pomocy dla Osób Pokrzywdzonych Przestępstwem prowadzonych przez organizacje
pozarządowe w ramach Sieci Pomocy Ofiarom Przestępstw.
Lista adresów wraz z danymi kontaktowymi oraz wykazami dyżurów specjalistów, dostępna jest na stronach Ministerstwa Sprawiedliwości www.ms.gov.pl w zakładce: Działalność/Pokrzywdzeni przestępstwem oraz na stronie internetowej dla osób pokrzywdzonych www.pokrzywdzeni.gov.pl.
Wraz z wejściem w życie Ustawy Prawo przedsiębiorców pojawiła się możliwość prowadzenia własnej działalności gospodarczej bez obowiązku zgłaszania jej w odpowiednich rejestrach przedsiębiorców oraz do ZUS. Z tej możliwości mogą skorzystać również emeryci i renciści, zachodzi jednak tutaj bardzo ważne ograniczenie. Mowa tu oczywiście o tzw. działalności nierejestrowanej.
Osoba, która przez ostatnie 60 miesięcy nie prowadziła działalności gospodarczej, może prowadzić dodatkową działalność zarobkową bez obowiązku rejestrowania firmy. Z oczywistych względów sprawdzenie tego rodzaju działalności ograniczone jest limitem przychodu. Nie może on przekroczyć 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę w danym miesiącu (w 2020 roku było to 1300 zł).
Należy podkreślić, że działalność nierejestrowana nie ma zastosowania do działalności wykonywanej w ramach umowy spółki cywilnej. Dodatkowo z tego rozwiązania nie mogą korzystać typy działalności wymagających koncesji, licencji czy pozwolenia.
Jeżeli w trakcie korzystania z działalności nierejestrowanej dokonana zostanie rejestracja działalności w CEIDG, wówczas działalność ta staje się działalnością gospodarczą z dniem określonym we wniosku.
Z tytułu prowadzenia działalności nierejestrowanej nie ma obowiązku odprowadzania jakichkolwiek składek ZUS, zarówno społecznych czy zdrowotnych. Nie podlega bowiem obowiązkowi rejestracyjnemu. Osoba prowadząca tego typu działalność nie dokonuje rejestracji do ubezpieczeń ani nie składa żadnych deklaracji ZUS.
Należy pamiętać, że jeśli emeryt kontynuuje (bez rozwiązania stosunku pracy) pracę w tym samym miejscu co przed przejściem na emeryturę, świadczenie to (emerytura) zostaje zawieszona – bez względu na wysokość osiąganych zarobków – do czasu, aż potencjalny emeryt, który pozostaje nadal w zatrudnieniu rozwiąże stosunek pracy i złoży wniosek do ZUS o podjęcie wypłaty emerytury, która już została wyliczona i przyznana jednak ze względu na kontynuowanie zatrudnienia została zawieszona.
Z jakich przyczyn gmina może wypowiedzieć umowę najmu mieszkania? Jak długo najemca musi zwlekać z zapłatą czynszu, aby wypowiedziano mu umowę? Co w przypadku najemcy naruszającego mir domowy? Kiedy gmina może uznać, że korzystamy z lokalu niezgodnie z jego przeznaczeniem? Czy gmina może wcześniej wypowiedzieć umowę niż przed upływem 12 miesięcy, gdy najemca nie przebywa w lokalu przez dłuższy czas? Co może zrobić osoba, której gmina wypowiedziała umowę? A co z osobami którym sąd nie orzekł prawa do lokalu socjalnego? Czym jest pomieszczenie tymczasowe? – na te i inne pytania odpowie w naszym materiale filmowym Pani Martyna Kapkowska – prawnik i legitymowany zarządca nieruchomości współpracujący ze Stowarzyszeniem “DOGMA”.
Mieszkania komunalne są własnością gminy i jak każdy właściciel gmina wymaga od najemców przestrzegana podstawowych zasad. Naruszenie postanowień umowy najmu przez lokatora może być podstawą do jej wypowiedzenia, czego wynikiem będzie utrata przez daną osobę prawa do zajmowanego lokalu komunalnego a w dalszej konsekwencji w przypadku braku dobrowolnie zdanego lokalu – przymusowej eksmisji.
Do najczęstszych przyczyn wypowiedzenia umowy najmu przez gminę należy niepłacenie czynszu i poważne, powtarzające się naruszenia regulaminu porządku domowego oraz naruszanie zasad współżycia społecznego z innymi lokatorami.
Wynajmujący może wypowiedzieć umowę najmu, jeśli najemca jest w zwłoce z zapłatą czynszu co najmniej za 3 pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności. W takiej sytuacji wypowiedzenie może nastąpić nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego. Jeżeli nieuczciwy najemca kombinuje w taki sposób, że wpłaca tylko część czynszu licząc, że tym sposobem ominie przepisy to mocno się rozczaruje, gdyż jeśli niedopłatę zsumujemy i da nam wysokość 3 opłat czynszowych mamy prawo umowę wypowiedzieć.
Czy kontakty z dziećmi można uregulować w inny sposób niż na drodze sądowej? Jaką rolę w tym wszystkim odgrywa samo dziecko? Czy polskie prawo w jakikolwiek sposób pomaga egzekwować realizację kontaktów w przypadkach uporczywego niedopełniania takiego obowiązku przez jednego z rodziców? – na te i inne pytania odpowie Pani Edyta Grymel – radca prawny, doradca obywatelski oraz mediator współpracujący ze Stowarzyszeniem “DOGMA”.
Kontakty z dzieckiem to jedna z najbardziej spornych i kontrowersyjnych kwestii w zakresie wzajemnych obowiązków rodzicielskich. W sytuacji, gdy rodzice nie mogą dojść do porozumienia może dojść do osłabienia się więzi pomiędzy rodzicem a dzieckiem. Zabezpieczenie kontaktów przez uregulowanie ich przez sąd, minimalizuje eskalację dalszego konfliktu i daje poczucie stabilizacji zarówno uprawnionemu rodzicowi, jak i samemu dziecku.
Kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej.
Od 2020 roku mediacja jest obok nieodpłatnej pomocy prawnej oraz poradnictwa obywatelskiego usługą gwarantowaną przez Państwo w ramach systemu nieodpłatnego poradnictwa. W punktach nieodpłatnej pomocy prawnej lub nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego mediatorzy pełnią swoje dyżury, służąc pomocą w rozwiązywaniu konfliktów w formie polubownej. Mediacja jest dedykowana osobom, które mają wolę rozwiązania sporu na drodze polubownej i czynią to dobrowolnie, bez żadnego nacisku. Mediator w punkcie pomocy zachowuje neutralność, a wszystko co zostanie ujawnione w toku spotkania objęte jest klauzulą poufności.
Mediacja to jedna z metod pozasądowego rozwiązywania konfliktów, prosta i przyjazna dla stron. Najprościej rzecz ujmując, jest to rozmowa stron w obecności mediatora, czyli bezstronnej osoby trzeciej. Zadaniem mediatora jest takie prowadzenie rozmowy, aby strony się usłyszały, zrozumiały i skupiły na szukaniu rozwiązania konfliktu, w sposób akceptowalny i satysfakcjonujący dla obu stron.
Mediacja (prowadzona zarówno w formie elektronicznej, jak i w „tradycyjnej” formie) daje stronom takie możliwości, a udział mediatora ułatwia wypracowanie kompromisu satysfakcjonującego wszystkich zainteresowanych. Ogranicza także pole przyszłych sporów.
Świadczenia alimentacyjne, czyli powszechne „alimenty” to bardzo ważne zobowiązanie w świetle polskiego prawa. Obowiązek alimentacyjny dotyczy bowiem nie tylko rodziców względem swoich dzieci, ale także – w przyszłości – dzieci względem swoich rodziców. Natomiast zadłużenia spadkowe to najczęstszy problem, z jakim zgłaszają się do punktów nieodpłatnej pomocy prawnej i nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego osoby uprawnione. Nie mając wiedzy o zmarłym członku rodziny, o jego zobowiązaniach czy zadłużeniach, nie wiedzą, co mają zrobić, aby nie ponosić odpowiedzialności za nieroztropne zachowanie zmarłego albo za okoliczności, na które zmarły mógł nie mieć wpływu.
Aby uzyskać świadczenie z Funduszu Alimentacyjnego wystarczy, że egzekucja świadczenia alimentacyjnego jest nieskuteczna przez co najmniej 2 miesiące. Następnie należy wypełnić formalności w gminie, trzeba także dołączyć zaświadczenie o braku możliwości przeprowadzenia skutecznej egzekucji komorniczej. Fundusz po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku, przyzna wierzycielowi nie więcej niż 500 zł miesięcznie.
Zgodnie z podstawową zasadą prawa spadkowego (prawa cywilnego), spadkobiercy dziedziczą wszystkie prawa i obowiązki po zmarłym. Dziedziczą również, co do zasady, cały majątek – zarówno jego aktywa (np. nieruchomości, samochody, sprzęt RTV, AGD etc.), jak i pasywa – czyli długi. Istnieją jednak takie prawa, obowiązki czy elementy majątku zmarłego, które dziedziczeniu nie podlegają. Są to te zobowiązania, które są ściśle związane z osobą zmarłego, jak np. stworzony utwór muzyczny.
Według prawa polskiego, każdy człowiek w momencie ukończenia 18 roku życia nabywa pełną zdolność do czynności prawnych – oznacza to zdolność do samodzielnego kształtowania swojej sytuacji prawnej, tj. nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych może rozporządzać swoimi prawami i obowiązkami, zawierać umowy (np. nabyć prawo własności pojazdu, nieruchomości, zawrzeć umowę kredytową itp.), decydować o swoim zdrowiu, leczeniu itd., może także jako pełnomocnik dokonywać tych czynności w imieniu innych osób.
Ubezwłasnowolnienie to częściowe lub całkowite pozbawienie osoby fizycznej zdolności do czynności prawnych. O ubezwłasnowolnieniu, uchyleniu ubezwłasnowolnienia, a także jego zmianie (z częściowego na całkowite lub z całkowitego na częściowe) decyduje sąd w szczególnym postępowaniu określonym w Kodeksie postępowania cywilnego.
Zdolność do czynności prawnych jest to zdolność do samodzielnego dokonywania czynności prowadzących do nabywania praw i zaciągania zobowiązań lub kreowania innych zmian w stosunkach cywilnoprawnych.
Wyróżniamy trzy typy zdolności do czynności prawnych:
Zgodnie z brzmieniem przepisu osoba, która ukończyła lat 13, może być ubezwłasnowolniona całkowicie, jeżeli w skutek:
Zachęcamy do zapoznania się poradnikiem prawnym pt. “Ubezwłasnowolnienie” opracowanym przez Panią Aleksandrę Puchowicz-Pilorz – radcę prawnego i doradcę obywatelskiego współpracującego ze Stowarzyszeniem “DOGMA”.
Opłaty abonamentowe powszechnie zwane abonamentem są to opłaty za używanie odbiorników radiofonicznych lub telewizyjnych. W założeniu ustawodawcy, opłaty abonamentowe pobierane są w celu umożliwienia całemu społeczeństwu i poszczególnym jego częściom, oferowania zróżnicowanych programów i innych usług w zakresie informacji, publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu, cechujących się pluralizmem, bezstronnością, wyważeniem i niezależnością oraz innowacyjnością, wysoką jakością i integralnością przekazu.
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 roku o opłatach abonamentowych – domniemywa się, że osoba, która posiada odbiornik radiofoniczny lub telewizyjny w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, używa tego odbiornika. Z tego powodu obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano rejestracji odbiornika radiofonicznego lub telewizyjnego. Opłatę abonamentową uiszcza się z góry do 25. dnia miesiąca, za który opłata jest należna. Opłata może być uiszczona z góry za cały rok albo za wybrane miesiące.
Trzeba przy tym pamiętać, że nie ma większego znaczenia czy mając w domu odbiornik faktycznie z niego korzystamy. Na mocy przepisów i tak bowiem jesteśmy zobowiązani do jego zarejestrowania oraz uiszczania opłaty abonamentowej za posiadany, choć nawet nieużywany odbiornik. Trzeba pamiętać, że za korzystanie z niezarejestrowanego odbiornika radiofonicznego lub telewizyjnego, pobiera się opłatę w wysokości stanowiącej trzydziestokrotność miesięcznej opłaty abonamentowej obowiązującej w dniu stwierdzenia używania niezarejestrowanego odbiornika.
Kto i na jakich zasadach może dokonać kontroli rejestracji odbiornika RTV? Jak zarejestrować odbiornik RTV? Czy opłatę uiszcza się za każdy odbiornik radiofoniczny i telewizyjny? Ile wynosi opłata abonamentowa? W jaki sposób można opłacać abonament RTV? Czy można zostać zwolnionym z obowiązku opłacania abonamentu? Co grozi za nieregularne opłacanie opłat abonamentowych? Kiedy przedawnia się opłata abonamentowa? Czy zaległości w płatności opłat abonamentowych można umarzać lub rozkładać na raty? – zachęcamy do zapoznania się z poradnikiem prawnym pt. “Abonament RTV” opracowanym przez Panią adwokat Magdalenę Polek.
Przepisy prawa pracy zapewniają szczególną ochronę trwałości stosunku pracy kobiet w ciąży. Ochrona ta polega m.in. na zakazie rozwiązywania umowy o pracę także w sytuacji, gdy pracownica zaszła w ciążę w okresie wypowiedzenia.
Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego pracownicy. Jedyną możliwość zwolnienia kobiety w ciąży jest zaistnienie przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy. Zakaz wypowiadania umowy o pracę pracownicy w ciąży nie stosuje się do pracownicy w okresie próbnym, nie przekraczającym jednego miesiąca.
Umowa o pracę zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do dnia porodu. Nie stosuje się tego przywileju do umowy o pracę na czas określony zawartej w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę za wypowiedzeniem w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego może nastąpić tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy.
Zachęcamy do obejrzenia materuiału filmowego, w którym Pani Maria Buchała – prawnik, doradca obywatelski i mediator, przedstawi najważniejsze kwestie prawne związane z ochroną stosunku pracy kobiet w ciąży.
Przepisy Kodeksu pracy zapewniają pracownikowi gwarancje powrotu do pracy po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Zgodnie z art. 183 2 kodeksu pracy: „Pracodawca dopuszcza pracownika po zakończeniu urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego oraz urlopu ojcowskiego do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możliwe, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za wynagrodzeniem za pracę, jakie otrzymywałby, gdyby nie korzystał z urlopu.”
Pracownikowi przysługuje prawo powrotu do pracy, co do zasady, na stanowisko zajmowane przed tym urlopem. Jeżeli natomiast powrót na stanowisko zajmowane przed urlopem macierzyńskim nie będzie możliwy, w drugiej kolejności ustawodawca przewidział alternatywne możliwości działania pracodawcy w celu kontynuacji zatrudnienia pracownika na: – stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu, – lub innym, odpowiednim ze względu na kwalifikacje zawodowe pracownika.
Do dotychczasowej pracy mama może powrócić po wykorzystaniu minimum 14 tygodni urlopu, pod warunkiem jednak, że pozostałą część urlopu (maksymalnie 6 tygodni) wykorzysta ojciec dziecka, podlegający ubezpieczeniu chorobowemu. Nie ma ograniczeń w podejmowaniu pracy na rzecz pracodawców innych, niż ten, u którego wybierany jest urlop macierzyński, lub na rzecz tego samego pracodawcy na umowę zlecenie obejmującą inny zakres obowiązków. Tym samym, jeśli mama ma chęć i możliwość podjęcia pracy na umowę o pracę lub umowę zlecenie, inną niż dotychczasowa, nie wpłynie to na wymiar urlopu ani wysokość zasiłku.
Zachęcamy do obejrzenia materiału filmowego, w którym Pani Maria Buchała – prawnik, doradca obywatelski i mediator wyjaśni najważniejsze kwestie prawne związane z powrotem do pracy po urlopie macierzyńskim.