Mediacja jest skuteczną i coraz bardziej popularną metodą rozwiązywania sporów. W ramach kampanii społecznej “Tydzień mediacji” włączamy się w ogólnopolską kampanię i informujemy czym jest mediacja, kto i w jaki sposób może z niej skorzystać i jakie odnieść korzyści z uczestnictwa w mediacji.
Celem kampanii jest:
Ogromną szansę daje DOSTĘP DO NIEODPŁATNEJ MEDIACJI W PUNTACH NIEODPŁTNEJ POMOCY PRAWNEJ I NIEODPŁATNEGO PORADNICTWA OBYWATELSKIEGO. Mediacja nie jest alternatywą sądowego wymiaru sprawiedliwości, lecz instytucją komplementarną i wspierającą wymiar sprawiedliwości. Należy podkreślić jednak jej uniwersalny charakter, bowiem przyczynia się do odciążenia sądownictwa i pozytywnego przeobrażenia kultury prawnej.
Z punktu widzenia zmian społecznych MEDIACJA jest niezwykle korzystnym rozwiązaniem, pozwala ona na:
Dzięki upowszechnianiu instytucji mediacji zapewniony zostanie polubowny, pozasądowy sposób rozwiązywania sporów, co przyczyni się do szybszego i efektywniejszego ich rozwiązania
• Mediacja to metoda rozwiązywania sporów na płaszczyźnie dialogu.
• Tu ważny jest człowiek i jego problem, a nie dowody sądowe.
• Przy pomocy mediatora- neutralnej osoby- szukamy rozwiązań potrzebnych do zawarcia porozumienia.
• W mediacji każdy ma prawo wypowiedzieć się i mieć na to tyle czasu, ile sam zdecyduje, że jest mu potrzebny, od razu otrzymując informację zwrotną od drugiej osoby. Wszystkie rozmowy są objęte tajemnicą, chronioną prawem.
• Cały przebieg postępowania mediacyjnego nie jest tak stresujący i sztywno określony, jak przebieg sprawy w sądzie.
• Pozwala to stronom czuć się bardziej bezpiecznie, co skłania ludzi do rozmowyw poszukiwaniu rozwiązań.
• Mediacje są dobrowolne, czyli połączone z okazaniem dobrej woli porozumienia.
WAŻNE:
Największym walorem mediacji jest rozwiązywanie sporu, a nie jak w przypadku spraw sądowych przyznawanie jednej stronie racji, wskazywanie wygranego i przegranego.
Mediacja pozwala zatrzymać się na chwilę, zejść z ringu, ściągnąć rękawice bokserskie i wyjść poza schemat swojego dotychczasowego myślenia, by dostrzec złożoność problemu – mówi Magda Dzieciuchowicz dyplomowany mediator i doradca obywatelski. – Jak już to się stanie, to zyskuje się przestrzeń i wewnętrzną zgodę na próbę znalezienia bezpiecznego rozwiązania i zażegnania sporu, ponieważ autorami tych rozwiązań są same strony sporu. Nawet jeżeli nie uda się stronom zawrzeć ugody, to mediacja może doprowadzić do znacznej poprawy sytuacji stron. Dotyczy to wszystkich spraw, zarówno rodzinnych, gospodarczych, pracowniczych, rówieśniczych.
Mediacja ułatwia rozwiązanie spraw rodzinnych:
WAŻNE:
Skorzystaj z MEDIACJI w naszych punktach NPP i NPO
ZADZWOŃ I UMÓW SIĘ NA DARMOWĄ MEDIACJĘ:
Mediator umawia się ze stronami w dogodnym dla nich terminie i jest do dyspozycji tak długo, jak będzie to potrzebne. Na początku informuje o przebiegu i zasadach mediacji, oraz potwierdza dobrowolny udział w rozmowach. Każda ze stron ma też możliwość przedstawienia swojej sytuacji, własnych potrzeb oraz oczekiwań wobec mediacji. To, co dzieje się podczas sesji zostaje w „czterech ścianach” pokoju, w którym prowadzone są rozmowy. Mediator zachowuje całkowitą dyskrecję – sesje mediacyjne są zamknięte i nikt poza stronami nie ma do nich dostępu.
Mediacje są dobrowolne, czyli połączone z okazaniem dobrej woli porozumienia. To znaczy, że jeżeli siadam do okrągłego stołu, to chcę z tobą rozmawiać. Jeżeli mamy już tyle, to jest nad czym pracować – dzieli się swoim doświadczeniem mediatorka Magda Dzieciuchowicz – A na całe szczęście rola mediatora nie polega na zastanawianiu się, kto ma rację, czy to co ktoś mówi jest prawdą. Ludzie widzą te same rzeczy inaczej. Mediator moderując komunikację dba o to, żeby ludzie dowiedzieli się, czy chodzi im o to samo. Na jakim tle jest konflikt. A jeżeli ta rozmowa obarczona jest dużym ładunkiem emocjonalnym, to znaczy, tylko tyle, że dla kogoś dana kwestia jest ważna. Po pojedynku na słowa, przychodzi czas na zadanie sobie pytania, czy chcę się porozumieć.
• krótki czas trwania procesu mediacyjnego – dzięki mediacji skraca się czas zakończenia sporu, bez konieczności uczestnictwa w procesie sądowym;
• brak formalizmu – mediacje odbywają się poza sądem, towarzyszy im szacunek i charakteryzuje całkowita poufność;
• obustronna satysfakcja – w mediacji nie ma wygranych ani przegranych, co pozytywnie wypływa na jego uczestników. To strony konfliktu decydują o zawarciu porozumienia, które będzie satysfakcjonujące dla obu stron;
• możliwość wystąpienia na drogę sądową – w sytuacji, gdy w czasie postępowania mediacyjnego nie uda się stronom dojść do porozumienia nadal istnieje możliwość skierowania sprawy do sądu w celu rozstrzygnięcia sporu;
Zachęta do skorzystania z mediacji
• Mediacje nie mogą się niczym złym skończyć, ponieważ są poufne.
• Nic nie ryzykujesz
• Jeśli nie ugoda, to poprawa relacji między ludźmi.
• Oszczędzasz: czas, emocje, finanse i kontrolujesz rozwiązanie konfliktu
Osoba, która chce skorzystać z mediacji powinna skontaktować się ze starostwem powiatowym, urzędem miasta, bądź gminy, który na danym terenie odpowiada za organizację punktów NPO i NPP w celu umówienia wizyty u mediatora.
Mediacja może zakończyć się podpisaniem ugody mediacyjnej.
W punktach nieodpłatnej pomocy prawnej oraz w punktach nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego mediacja jest usługą świadczoną BEZPŁATNIE, dla osób które nie są w stanie ponieść kosztów odpłatnej pomocy prawnej.
ZADZWOŃ I UMÓW SIĘ NA DARMOWĄ MEDIACJĘ:
• Ugoda mediacyjna to pisemna forma określająca precyzyjnie przyjęte i zaakceptowane przez strony ustalenia i zobowiązania dotyczące przedmiotu sporu.
• Strony, które zawarły ugodę przed mediatorem mogą wystąpić do sądu z wnioskiem o zatwierdzenie ugody. Wtedy uzyska ona moc prawną, jak w przypadku wyroku sądu.
Konsumpcyjny tryb życia większości z nas powoduje, iż nabywamy coraz to nowe dobra materialne. Niejednokrotnie zdarza się tak, że do nabycia określonego dobra musimy zaciągnąć pożyczkę czy kredyt. W wielu przypadkach decyzja o pożyczce czy kredycie kończy się powstaniem długu, sprawą w sądzie czy w końcu egzekucją komorniczą.
Istnieje jednak wiele sposobów ułatwiających radzenie sobie z długami. W ramach prowadzonej przez Stowarzyszenie na Rzecz Poradnictwa Obywatelskiego „DOGMA” edukacji prawnej przedstawiamy Państwu kilka propozycji i rozwiązań ułatwiających nie tylko planowanie budżetu i wydatków gospodarstwa domowego, ale również sposoby radzenia sobie z powstałymi już zadłużeniami.
17 listopada obchodzimy Ogólnopolski Dzień Bez Długów. Z problemem zadłużenia borykają się miliony Polaków. Święto ma na celu uświadomić wszystkim, jak ważne jest dążenie do pozbycia się zaległości finansowych. Statystyki pokazują, że większość z zadłużonych nie ma pojęcia, jak wyjść z długów.
Dzień Bez Długów, to dobry moment aby zastanowić nad swoją sytuacją finansową. Najważniejsze jest zdanie sobie sprawy, że nawet najmniejszego zadłużenia nie wolno lekceważyć i należy mu przeciwdziałać możliwie jak najwcześniej.
Planowanie budżetu domowego i związanych z nim wydatków to pierwszy krok, który pozwoli uniknąć nam w przyszłości zadłużenia czy to mieszkaniowego, alimentacyjnego czy związanego z zaciągniętym kredytem bądź pożyczką.
Jeśli w sposób właściwym i precyzyjny spiszemy sobie na kartce, jakie są nasze stałe, miesięczne wydatki (czynsz, opłaty za wodę, gaz, prąd, abonamenty RTV czy za telefon, alimenty etc.), będziemy mogli zaplanować również inne zakupy czy inwestycje.
Decydując się wówczas na kredyt czy pożyczkę, będziemy wiedzieć, na jak wysoką ratę możemy sobie pozwolić i która to rata nie naruszy naszego domowego budżetu.
Pamiętajmy, najważniejsze są koszty związane z naszym utrzymaniem, a wszystko to co nam zostało wyznaczy nam nasze możliwości w kontekście kolejnych wydatków np. remontowych, zakupu nowego samochodu etc.
Jeśli dysponujecie wolnymi środkami, które pozostają wam po opłaceniu koniecznych wydatków związanych z utrzymaniem waszego gospodarstwa domowego i jednocześnie stoicie przed decyzją, czy np. przeprowadzić remont bądź zmienić samochód, ale nie macie na ten moment wystarczającej ilości pieniędzy, wówczas z pomocą przyjdzie wam wiele firm pożyczkowych i pojawi się lawina ofert kredytowych.
Nie wszystkie firmy będą jednak waszymi sprzymierzeńcami!
Aby skorzystać z możliwości pożyczki czy kredytu konsumenckiego, UPEWNIJ SIĘ, że firma, do której udajesz się po pieniądze to nie PARABANK. Sprawdź w internecie opinie o firmie, poczytaj czy nie są to oszuści i pamiętaj, że skorzystanie ze wsparcia takiej firmy może narazić Ciebie i Twoją Rodzinę na wielkie straty finansowe.
Parabanki, jako że nie wymagają zbyt wielu dokumentów do udzielenia pożyczki, są interesującą formą wsparcia finansowego. Niestety, podmioty te naliczają później potężne koszty związane z udzieloną pożyczką np. w wysokości 200-300% zaciągniętej kwoty pieniędzy, dodatkowo zdarzają się sytuacje, że pracownicy takiej firmy będą nachodzić Cię w domu.
ZADZWOŃ I UMÓW SIĘ NA DARMOWĄ PORADĘ PRAWNĄ:
W wielu przypadkach zgłaszają się do nas klienci, którzy popadli już w zadłużenie. Niektórzy nie zapłacili np. ostatnich trzech rat, niektórzy są już na etapie sądowym a wobec niektórych toczy się już egzekucja komornicza.
PAMIĘTAJCIE, że nie ma sytuacji bez wyjścia!
Jeśli wiesz, że nie możesz zapłacić kolejnych rat, rozpocznij rozmowę np. z bankiem czy firmą dostarczającą energię. Postaraj się wypracować z firmą ugodę co do spłaty zaległości i płatności kolejnych rat. Być może firma zdecyduje się na zmianę umowę i jej warunków.
Będąc na etapie sądowym także masz możliwość ugodowego porozumienia się z firmą, która Cię pozwała. Oprócz tego masz możliwość złożenia w sądzie wniosku o przyznanie pełnomocnika z urzędu, zwolnienia z kosztów sądowych czy złożenia w sądzie wniosku o nieobciążanie Cię kosztami postępowania na wypadek, gdybyś jednak w sądzie przegrał.
Również podczas trwającej już egzekucji komorniczej, możesz porozumieć się z wierzycielem i doprowadzić np. do zawieszenia egzekucji.
Postępowanie egzekucyjne jest postępowaniem wykonawczym i ma na celu wyegzekwowanie należności od dłużnika na rzecz wierzyciela. Organem uprawnionym do prowadzenia postępowania egzekucyjnego jest na gruncie postępowania cywilnego komornik sądowy. Komornik wszczyna postępowanie egzekucyjne na podstawie wniosku wierzyciela, który przedkłada komornikowi tytuł wykonawczy. Warto pamiętać, iż wyłącznie tytuł wykonawczy uprawnia do realizacji czynności egzekucyjnych względem dłużnika. Tytuł wykonawczy to innymi słowy tytuł egzekucyjny np. wyrok sądu opatrzony w klauzulę wykonalności. Postępowanie egzekucyjne wszczynane jest i prowadzone na wniosek wierzyciela, który jest głównym dysponentem postępowania egzekucyjnego i to on, jako jego główny dysponent zajmuje się „prowadzeniem postępowania” rękami i za pośrednictwem komornika.
Wszczęcie postępowania egzekucyjnego rozpoczyna się od zawiadomienia dłużnika o wszczęciu egzekucji, które jest pierwszym pismem w sprawie i doręczane jest dłużnikowi.
Komornik sądowy dokonuje zajęć majątku na podstawie informacji oraz sposobów wskazanych przez wierzyciela we wniosku. Istnieje wiele sposobów egzekucji, do których zaliczyć możemy:
Niezależnie od tego w jakiej roli występujemy w postępowaniu egzekucyjnym, warto znać swoje podstawowe prawa i obowiązki.
Komornik sądowy wszczynając postępowanie egzekucyjne dokonuje szeregu zapytań do poszczególnych organów, tj. banków, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców, Bazy Danych Ksiąg Wieczystych czy Urzędu Skarbowego. Ma to na celu ujawnienie majątku, z którego będzie prowadzona w dalszym etapie egzekucja. Zapytania te pozwalają na ujawnienie następujących składników majątku:
Komornik, po uzyskaniu poszczególnych odpowiedzi dokonuje zajęcia tych składników majątku, które zostaną ujawnione.
Warto kilka słów poświęcić zajęciu rachunku bankowego. Wskazać należy, iż wszelkie środki wpływające na rachunek bankowy tracą swój przymiot. Podnieść również należy, iż KOMORNIK NIE MA WIEDZY ILE ŚRODKÓW ZNAJDUJE SIĘ NA RACHUNKU BANKOWYM I Z JAKIEGO TYTUŁU SĄ TO ŚRODKI. Obowiązek poinformowania o tym fakcie spoczywa na DŁUŻNIKU. Dłużnik, celem ograniczenia zajęcia rachunku bankowego o konkretne kwoty, np. wpływające z wynagrodzenia winien złożyć do komornika wniosek o ograniczenie do którego należy dołączyć wyciąg z 3 ostatnich miesięcy by potwierdzić, iż wynagrodzenie faktycznie wpływa na ten rachunek bankowy.
Wskazać należy, iż wszelkie kwestie i wątpliwości należy kierować bezpośrednio do komornika, który ma obowiązek poinformowania dłużnika o przebiegu oraz etapie postępowania oraz najlepszym możliwym rozwiązaniu.
Z komornikiem sądowym można się porozumieć np. wpłacając regularne raty. Brak kontaktu z komornikiem prowadzi do zaostrzenia środków egzekucji oraz większej niechęci organu egzekucyjnego do ewentualnych negocjacji z dłużnikiem.
Jesteśmy społecznie odpowiedzialni i chcemy tworzyć świat, który będzie bezpieczny dla dzieci. Dlatego nasze Stowarzyszenie jest partnerem kampanii „19 Dni Przeciwko przemocy i krzywdzeniu dzieci i młodzieży”.
To już kolejny rok kiedy uczestniczymy w tym cennym działaniu. Jest to inicjatywa szczególna i niesłychanie potrzebna we współczesnym świecie. Ma międzynarodowy zasięg i trwa od 1 do 19 listopada. W Polsce od 2014 roku “Kampanię 19 Dni” koordynuje Fundacja po Drugie z Warszawy, której misją jest wspieranie młodzieży i dorosłych w kryzysie bezdomności. W tym roku przewodnim hasłem kampanii jest: „EJ TO NIE JEST ŻART. TO JEST PRZEMOC”.
PAMIĘTAJMY!
Dokuczanie – co to takiego? Jak je rozpoznać?
Dokuczanie to powtarzające się celowe złe traktowanie innych, sprawianie im przykrości, ranienie ich. Może zdarzyć się każdemu, w każdym miejscu: szkole, domu, a zwłaszcza w internecie.
Przykłady dokuczania:
JAK POMÓC DZIECKU RADZIĆ SOBIE Z DOKUCZANIEM?
ZADZWOŃ I UMÓW SIĘ NA DARMOWĄ PORADĘ PRAWNĄ:
Pierwszym środowiskiem, w którym dziecko doświadcza tego, jak buduje się relacje z innymi, jest rodzina. Obserwuje też, jak w rodzinie rozwiązuje się drobne nieporozumienia, jak reaguje się na różnice zdań czy większe konflikty. Patrzy, jak rodzice budują bliskość i samo jej doświadcza. Te doświadczenia zabiera ze sobą w świat.
DLACZEGO DZIECKO DOKUCZA INNYM
Doświadcza różnych braków i w ten sposób sobie je rekompensuje:
CO DOSTAJE DZIECKO, KTÓRE DOKUCZA INNYM?
JAK REAGOWAĆ?
Dziecko, które dokucza niejako rekompensuje sobie swoją potrzebę bycia widzianym i usłyszanym. potrzebuje pomocy życzliwego i autentycznego zainteresowania, a nie karania czy wyciągania konsekwencji.
WAŻNE:
„Ofiarą” jest nie tylko dziecko, któremu nasza pociecha dokucza. To „dokuczający” nie radzi sobie z emocjami, i on też potrzebuje pomocy i zaopiekowania!!!
Wykorzystajmy mediację:
WAŻNE:
Dokuczanie to jedynie wierzchołek góry lodowej, dowiedzmy się, co się pod nim kryje, co dziecko czuje, co myśli, czego pragnie, czego potrzebuje.
Hejt to obraźliwy i zwykle agresywny komentarz internetowy lub mówienie w sposób wrogi i agresywny na jakiś temat lub o jakiejś osobie w środowisku Internetu.
Najpopularniejszymi mediami, w których występuje ten problem są Facebook, YouTube, Instagram, Twitter, Twitch i inne.
Hejt to nie tylko zgryźliwe i agresywne komentarze, które oczerniają osobę o odmiennym zdaniu, to także obraźliwe memy, grafiki i filmy. Treści publikowane przez hejterów nie posiadają żadnej wartości i mają na celu sprawienie przykrości danej osobie. Okazuje się że hejtowana jest co czwarta osoba w Internecie. Aż 11 procent internautów przyznaje, że zdarza im się hejtować w sieci.
Przyczyną hejtu bardzo często jest zazdrość, niezadowolenie ze swojego życia oraz przykre doświadczenia, które mają miejscu w życiu hejtera. W ten sposób hejter chce sobie i innym coś udowodnić.
Osoba, która jest ofiarą hejtu żyje w bardzo dużym stresie. Może cierpieć na bezsenność, nerwicę, depresję, a nawet próby samobójcze.
TO WYDARZYŁO SIĘ NAPRAWDĘ:
We wrześniu br. 16-letnia Julia z Lublina popełniła samobójstwo… Nastolatka, przez wiele lat doświadczała przemocy psychicznej i fizycznej ze strony rówieśników. Jej rodzice wielokrotnie podejmowali interwencje u szkolnych wychowawców i pedagogów, jednak za każdym razem byli ignorowani. Problemy z hejtem zaczęły się w piątej klasie szkoły podstawowej, gdy rozpoczęła się nauka zdalna. Sprawa została zgłoszona wychowawczyni, ale „nic to nie dało”. Sytuacji nie zmienił także powrót do lekcji stacjonarnych. Starając się pomóc córce, rodzice nastolatki rozmawiali z wychowawcami, pedagogami, psychologami, policją i innymi rodzicami. Nie pomogła też zmiana placówki. Starzy hejterzy nie odpuścili, pojawili się nowi. 1 września nastolatka rozpoczęła naukę w nowej szkole, kilkanaście dni później odebrała sobie życie…
Ze względu na rosnącą popularność zjawiska, coraz częściej przypadki hejterstwa i mowy nienawiści wypełniają znamiona przestępstw i są przedmiotem postępowań karnych (ale też cywilnych).
Hejterzy w internecie czują się anonimowi; jest to anonimowość pozorna, albowiem organy ścigania i sądowe coraz sprawniej uzyskują dane niezbędne do namierzenia autora określonego komentarza.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA
Hejt może przybierać różne postacie, które w naszym porządku prawnym zostaną zinterpretowane jako następujące czyny:
GDZIE I KOMU ZGŁASZAĆ HEJT?
W przypadku osób nieletnich, zasadnym jest zgłoszenie hejtu w szkole, a nawet do ośrodka pomocy społecznej. Oba podmioty mają możliwość zgłoszenia stwierdzonego incydentu do sądu. Niewątpliwie osoby nieletnie powinny zgłosić rodzicom, bez względu na to czy spostrzegły hejt wobec innych osób, czy same jego doświadczają.
Warto wiedzieć, że zjawisko hejtu w Internecie jest monitorowane. Istnieje kilka ogólnopolskich podmiotów (fundacji, stowarzyszeń), które zajmują się tym problemem i zachęcają do zgłaszania przejawów hejtu, najczęściej w wybranym przez siebie obszarze (np.: mniejszości narodowe).
Istnieją strony internetowe, portale czy grupy, gdzie można zgłaszać przejawy hejtu, i tak funkcjonuje:
Portal społecznościowy Facebook ma możliwość zgłaszania treści „nieodpowiednich” administracji i to zarówno w kontekście strony, grupy, postu czy komentarza.
Złośliwości, dokuczanie, hejtowanie… Dzieci uczą się na przykładach. Kopiują życie dorosłych. Bacznie obserwują jak reagujemy na trudności, odmienne zdanie, co robimy w sytuacjach konfliktowych., do czego służy nam telefon, co piszemy na mediach społecznościowych.
To czy będą pełne empatii dla innych, czy będą umiały stawiać i szanować granice swoje i innych zależy w dużej mierze od dorosłych.
Potrzebujesz rozmowy, porady, wsparcia?
Czekamy w naszych punktach npo i npp: https://dogma.org.pl/
Ważne numery telefoniczne:
Najczęstsze skojarzenia ze słowem „przemoc” to podbite oczy, sińce, zaciśnięte pięści, bójka. Rzadziej w pierwszej chwili myślimy o przemocy psychicznej, która przecież potrafi zranić dużo bardziej niż pięści, a nawet doprowadzić ofiarę do samobójstwa. Jedną z odmian przemocy psychicznej jest przemoc finansowa (ekonomiczna).
Mówi się o tej formie przemocy – przeźroczysty problem. Dlaczego? Ponieważ na wierzchu nie widać ran, tak jak w przypadku przemocy fizycznej. Problem jest dużo bardziej ukryty, często niewidoczny. Zapraszamy do przeczytania materiałów dotyczących tego, jakie są przejawy przemocy finansowej, z jakimi konsekwencjami prawnymi powinna liczyć się osoba stosująca ten rodzaj przemocy, a także gdzie szukać wsparcia w takich sytuacjach.
O przemocy ekonomicznej mówimy wtedy, gdy jej sprawca używa pieniędzy albo innych wartości materialnych do zaspokojenia swojej potrzeby władzy i kontroli. Wykorzystując dostęp do pieniędzy podporządkowuje sobie drugą osobę. Czasem uniemożliwia jej dostęp do konta, w innych wypadkach wydziela i kontroluje jej wydatki, utrudnia jej podjęcie pracy lub przyczynia się do utraty pracy. Pieniądze stają się kartą przetargową. Partner/ka uzależnia przekazanie środków na utrzymanie rodziny od spełnienia jego warunków, szantażem zmuszając swoją ofiarę do posłuszeństwa.
Nikola została sama z trójką dzieci. Mąż zostawił ją i nie płaci na nie alimentów. Magda chciałaby wrócić do pracy, ale mąż uważa, że powinna zostać w domu i nie pozwala jej szukać zatrudnienia. Grzesiek pracuje na budowie po 12 godzin dziennie, aby utrzymać sześcioosobową rodzinę. Chciałby, żeby żona poszła do pracy choć na pół etatu i dołożyła się do rachunków, jednak ona odmawia.
Kaśka przed urodzeniem dzieci pracowała w Biedronce. Po urodzeniu Mai i Kuby przez 5 lat była z nimi w domu. Teraz, kiedy Kuba poszedł do przedszkola, chciałaby wrócić do pracy. Tym bardziej, że jej partner Marek zarabia ok 2500 zł na rękę i cały czas narzeka, że utrzymanie rodziny tyle kosztuje, więc Kasia chciałaby dorobić chociaż do rachunków. Jednak Marek bardzo się denerwuje, kiedy tylko Kaśka wspomina o powrocie do pracy. Mówi, że jej miejsce jest w domu przy dzieciach, jak pójdzie do pracy to tak o wszystko nie zadba, a on przecież potrafi utrzymać rodzinę. Partnerzy coraz częściej kłócą się o sprawy finansowe, Kaśka jest coraz bardziej zestresowana tą sytuacją.
Z pewnością powyższe lub podobne historie są Ci znane, być może sam/a doświadczasz właśnie takich problemów. To właśnie przemoc finansowa (ekonomiczna), która jest rodzajem przemocy psychicznej. Ofiara traci możliwość decydowania o swoim życiu, staje się uzależniona od oprawcy, który wydziela jej środki do życia według własnego uznania. To może powodować utratę poczucia własnej wartości i poczucia sprawczości, co skutkuje depresją, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do samobójstwa.
O przemocy ekonomicznej mówimy również wtedy, gdy partner pasożytuje na pracy partnerki, nie płaci alimentów, bez jej wiedzy zaciąga kredyty lub przywłaszcza sobie środki przeznaczone na utrzymanie rodziny, przerzucając na nią odpowiedzialność za utrzymanie domu.
Sylwia pracuje w agencji reklamowej, jej partner z wykształcenia jest politologiem, a pracował już w różnych miejscach – w sklepie internetowym, w urzędzie, w agencji nieruchomości. Nigdzie jednak mu się nie podobało i odchodził po krótkim czasie. Obecnie nigdzie nie pracuje, bo żadna oferta nie jest dla niego odpowiednia. Koszty utrzymania domu, dwóch osób i psa w całości spoczywają na Sylwii, która jest tym coraz bardziej sfrustrowana.
Przemoc ekonomiczna jest szczególnie bolesna, gdy dotyka kobiet, które nie pracują, gdyż prowadzą dom i wychowują dzieci. Żywią one często błędne przekonane, że zarabiający mężczyzna ma wyłączne prawo do decydowania o sposobie wydawania pieniędzy, a zaspokajanie potrzeb rodziny zależy tylko od jego dobrej woli.
Halina nie pracuje, zajmuje się domem i czwórką dzieci, a mąż pracuje zawodowo. Już wiele lat temu ustalili w małżeństwie taki podział obowiązków. Jednak od kiedy pojawiło się 500+ mąż uznał, że te łącznie 2000 zł powinny Halinie wystarczyć na utrzymanie domu i opłacenie rachunków, w związku z czym odciął jej dostęp do swojej pensji. Nie łoży na utrzymanie domu, czasem tylko kupi coś dzieciom. Halina nie wie, co mąż robi ze swoimi dochodami, a jej ledwie starcza na rachunki i jedzenie.
Zgodnie z badaniami przeprowadzonymi w USA w 90% przypadków przemoc finansowa łączyła się w jednym domu z innymi rodzajami przemocy: fizyczną, psychiczną, seksualną. Niestety, uzależnienie ekonomiczne często powstrzymuje ofiary od zgłoszenia się do odpowiednich służb po pomoc.
Ala mieszka z mężem i córką z pierwszego małżeństwa. Mąż ma problem z alkoholem, pod jego wpływem bije Alę, wyzywa m.in. od pasożytów i nierobów. Ala z córką muszą czasem uciekać z domu. Ala czasem myśli o zgłoszeniu się na Policję, ale mieszkanie, które zajmują, należy do męża, tylko on pracuje i ma oszczędności. Ala ma kartę do wspólnego konta, ale jeśli pokłóci się z mężem ten zabiera kartę ze sobą w trasę. Wtedy Ala nie ma z czego żyć. Mąż cały czas grozi, że wyrzuci ją z domu i pozbawi środków do życia, jeśli gdzieś na niego doniesie. Ala nie chce iść z córką do schroniska, więc nikomu nie mówi, co dzieje się w domu. Jest załamana, straciła już siły i wiarę, że kiedyś będzie lepiej.
Historia Ali wydarzyła się naprawdę. W końcu znalazła ona w sobie siłę, aby uciec od męża do hostelu przy Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie. Otrzymała wsparcie od służb: Policji, pracowników PCPR, psychologów, lekarzy psychiatrów, prawników. Dzięki pomocy socjalnej udało jej się utrzymać w pierwszym okresie po wyprowadzce. Złożyła do sądu pozew o rozwód i wniosek o podział majątku małżeńskiego. Powoli wyszła na prostą – znalazła pracę, wynajmuje mieszkanie, układa sobie życie na nowo.
Ofierze przemocy możesz zaproponować wizytę w punkcie nieodpłatnych porad.
Nasi prawnicy i doradcy za darmo i w pełni anonimowo udzielą jej pomocy .
ZADZWOŃ I UMÓW SIĘ NA DARMOWĄ PORADĘ PRAWNĄ:
Pomoc możesz również uzyskać w Ośrodku Pomocy Społecznej. W sytuacjach krytycznych wzywaj Policję pod numerem alarmowym 112.
Sprawca lub sprawczyni przemocy ekonomicznej często uzależnia od siebie drugą osobę, zaniżając jej poczucie własnej wartości mówiąc, że jest bezwartościowa, że sobie sama nie poradzi, że nie jest w stanie sama się utrzymać.
Z przemocą ekonomiczną mamy do czynienia w związku również wtedy, kiedy partner/ka wykorzystuje pieniądze jako kartę przetargową, uzależnia przekazanie środków na potrzeby drugiej osoby i prowadzenie domu od spełnienia jego/jej warunków, szantażem zmuszając do posłuszeństwa.
Celowe uzależnienie finansowe, wydzielanie, kontrolowanie, nadmierne krytykowanie wydatków, to przejaw przemocy. Niestety wciąż wiele osób, które doświadczają agresywnych, upokarzających zachowań w tym obszarze, nie wie, że ma prawo i może zwrócić się o pomoc.
Do niedawna przemoc ekonomiczna w polskim prawie w ogóle nie istniała. Zmieniła to nowelizacja Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej.
Piszę w sprawie mojej siostry – chciałabym jej pomóc. Rok temu moja siostra odkryła, że jej mąż ma do spłacenia wiele pożyczek (40 łącznie) – znalazła pełne worki upomnień, ponagleń i różnych tego typu karteluszek. Doszło do tego, że komornik chciał zająć dom.
Rodzina zmobilizowała się i częściowo spłaciła długi. Szwagier obiecywał, że nigdy więcej tego nie zrobi. Niestety już dwa miesiące później zaciągnął nowe pożyczki ( chwilówki) nie przyznając się do tego.
Jakiś miesiąc temu siostra przypadkiem znalazła nowe upomnienia. 6 czy 8 następnych pożyczek. Szwagier wykrada jej pieniądze z domu, pożycza u znajomych i do niczego się nie przyznaje. Oskarża dzieci (już dorosłe) o to, że to one lub ich przyjaciele wykradają pieniądze, a swoja żonę wyzywa od wariatek. Siostra jest strzępkiem nerwów i ciągle kombinuje skąd wziąć pieniądze na spłatę długów.
Osoby pozostające w związkach małżeńskich z ustawową wspólnością majątkową:
Wspólność majątkowa obejmuje to, co zostało nabyte po ślubie przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku wspólnego należą w szczególności:
Obowiązki mają być równe, ale niekoniecznie jednakowe. Zatem osobiste starania o wychowanie dzieci i prowadzenie domu mogą czynić zadość obowiązkowi utrzymania rodziny i być zrównane z uzyskiwaniem dochodów z pracy zawodowej. Jeśli jeden z małżonków posiada mieszkanie, musi je udostępnić drugiemu do zamieszkania.
(np. nie przekazuje swojej pensji na utrzymanie domu, nie płaci rachunków), sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności, przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane bezpośrednio do rąk drugiego małżonka, czyli żona może odbierać pensję męża.
Ola co jakiś czas kłóci się poważnie z mężem. Niestety, w okresie konfliktu główną „kartą przetargową” męża jest odcięcie jej od pieniędzy. Ola dowiedziała się, że może sama odbierać pieniądze z wypłaty od pracodawcy męża, za które utrzyma dom i kupi żywność, z czego skorzysta również jej mąż. Kiedy znowu zaczęli się kłócić, Ola niezwłocznie złożyła stosowny wniosek do sądu. Po uzyskaniu orzeczenia zaniosła je do pracodawcy i teraz raz w miesiącu odbiera w firmie wypłatę męża.
Niestety dla związków nieformalnych nie zostały przewidziane tożsame przepisy, a wyegzekwowanie środków na utrzymanie może być trudniejsze. Przede wszystkim warto wtedy skorzystać z możliwości dochodzenia alimentów na dzieci.
Najczęstszą formą przemocy ekonomicznej jest niepłacenie alimentów. Niealimentacja jest przestępstwem polegającym na uchylaniu się przez sprawcę od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Około miliona dzieci w Polsce nie otrzymuje alimentów ani od drugiego rodzica ani z Funduszu Alimentacyjnego. O zapewnienie dzieciom godnych warunków życia muszą dbać samodzielni rodzice – w niemal 97% są to samotne matki.
W Polsce niepłacenie alimentów jest przestępstwem, za które grozi kara:
Krok pierwszy: Sprawdzenie czy ugoda/wyrok posiadają nadaną klauzulę wykonalności, stanowiącą tytuł egzekucyjny. Jeśli ugoda/wyrok nakładająca obowiązek alimentacyjny nie posiadają klauzuli wykonalności to należy wnieść do sądu o nadanie tej klauzuli.
Krok drugi: Ugoda/wyrok posiadający klauzulę natychmiastowej wykonalności stanowi tytuł egzekucyjny, który należy złożyć do Komornika z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.
Krok trzeci: Jeżeli Komornik uzna, że postępowanie egzekucyjne jest bezskuteczne należy zgłosić się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Bytomiu, w celu rozpoczęcia działań przeciwko dłużnikowi.
Krok czwarty: Brak zapłaty alimentów stanowiących co najmniej równowartość 3 świadczeń okresowych umożliwia złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na Policję.
Krok piąty: Osoba, której dłużnik alimentacyjny nie płaci alimentów może uzyskać środki z Funduszu Alimentacyjnego. Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 900 zł. W przypadku wyższych dochodów obowiązuje zasada złotówka za złotówkę.
Osoba, która zobowiązana jest płacić alimenty, a nie wywiązuje się z tego w sposób uporczywy, podlega również odpowiedzialności karnej. Warunkiem uznania niealimentacji za przestępstwo jest to, aby łączna wysokość powstałych zaległości stanowiła równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo, aby opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosiło co najmniej 3 miesiące.
Może to zrobić wierzyciel alimentacyjny, jego pełnomocnik lub przedstawiciel ustawowy oraz Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie.
Zawiadomienie można złożyć na piśmie lub ustnie na Komisariacie Policji.
Aktywizacja osób starszych jest kluczowym elementem dbania o zdrowie i sprawność. Regularna aktywność fizyczna, umysłowa i społeczna przyczynia się do utrzymania zdrowego stylu życia oraz redukcji ryzyka wielu chorób związanych z wiekiem.
Wiele osób pomimo ukończenia 60 rż. nadal prowadzi aktywne życie nadal pracuje i korzysta z różnorodnych form aktywności kulturalnej, artystycznej, sportowej, edukacyjnej, prozdrowotnych organizowanych przez instytucje kultury, organizacje pozarządowe, w tym Uniwersytety Trzeciego Wieku a także innego typu organizacje i zrzeszenia. Przy realizacji działań senioralnych placówki kultury współpracują zarówno ze stowarzyszeniami zrzeszającymi seniorów, ośrodkami opiekuńczymi, lokalnymi samorządami i administracją państwową.
Zmiany demograficzne zachodzące w całej Polsce dotykają również Katowic. To ważne, aby osoby starsze, pomimo zakończenia aktywności zawodowej nadal odgrywały aktywną rolę w naszym społeczeństwie, uczestniczyły w życiu społecznym i miały możliwość w ciekawy sposób spędzać swój wolny czas. Miasto Katowice od wielu lat inicjuje i realizuje działania skierowane do katowickich Seniorów Zadania te realizowane są zgodnie z założeniami Miejskiego Programu „Katowicki Senior w Mieście” na lata 2022-2027. Realizacja działań senioralnych zapewnia mieszkańcom – seniorom możliwość aktywnego udziału w życiu społecznym oraz możliwość prowadzenia samodzielnego, niezależnego i satysfakcjonującego życia. Seniorzy mogą skorzystać z szerokiej oferty spędzania wolnego czasu tj. oferty sportowej, kulturalnej, edukacyjnej oraz prozdrowotnej. Działania te cieszą się dużym zainteresowaniem i są w dalszym ciągu kontynuowane.
Pełnomocnik Prezydenta ds. seniorów miasta Katowice, pełni dyżury w Urzędzie Miasta, Rynek 1, pokój 811, w poniedziałki i wtorki w godzinach od 9.00 do 14.00 oraz w czwartki od 12.00 do 15.00, tel. (32) 25 93 899
Katowickie Centrum Seniora – Klubu „Senior+” Katowice ul. Słowackiego 27
Numer telefonu do Centrum: 797 593 318.
Dni i godziny pracy Katowickiego Centrum Seniora – Klubu „Senior+”:
Poniedziałek, środa, piątek 8:00 – 16:00
Wtorek, czwartek 10:00 – 18:00
Z oferty Centrum mogą korzystać seniorzy miasta Katowice, którzy ukończyli 60 rok życia. W programie zajęć są m.in.: spotkania towarzyskie, warsztaty, zajęcia informatyczne, spotkania prozdrowotne, spotkania z ciekawymi ludźmi, zajęcia fizyczne, wyjazdy integracyjne oraz wiele innych ciekawych zajęć. Katowickie Centrum Seniora – Klub „Senior+” jest też siedzibą Rady Seniorów Miasta Katowice.
Fundacja „Jesteśmy dla Was”, Al. Korfantego 125a, Katowice „Klub Seniora w Słonecznej Krainie”, ul. Warszawska 67, Katowice, tel. 501 442 533
Polski Komitet Pomocy Społecznej Śląski Zarząd Wojewódzki, ul. Francuska 70, Katowice, tel. (32) 205 45 14
Kluby Seniora, tel. (32) 205 45 14:
W mieście Katowice działa Rada Seniorów Miasta Katowice III kadencji, której zadaniem jest opiniowanie, doradzanie oraz inicjowanie działań na rzecz katowickich seniorów.
Rada działa głównie w następujących obszarach:
Członkowie Rady Seniorów pełnią dyżury pod numerem tel. 536 569 236, od poniedziałku do piątku w godzinach od 8:00 do 18:00, adres mailowy, pod który można zgłaszać sprawy: radaseniorowkatowice@gmail.com, więcej informacji: https://www.katowice.eu/dla-mieszkańca/dla-seniorów/rada-seniorów-miasta-katowice. Siedziba Rady Seniorów Miasta Katowice to Katowickie Centrum Seniora – Klubu „Senior+” Katowice ul. Słowackiego 27
Celem projektu jest podniesienie oraz poprawa jakości życia poprzez zapewnienie seniorom dostępu do bezpłatnych usług w zakresie drobnych napraw domowych. Z usług mogą korzystać seniorzy miasta Katowice, którzy ukończyli 65 rok życia (osoby samotne, gospodarstwa 2 osobowe), i którym często trudno jest poradzić sobie z domowymi naprawami, a nie zawsze mogą liczyć na wsparcie bliskich osób.
Zlecenie usługi przyjmowane jest telefonicznie za pośrednictwem tzw. „Srebrnego Telefonu”, jak również osobiście. „Srebrny Telefon” działający w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, ul. Wita Stwosza 7, pokój 127, I piętro, Infolinia: (32) 606 18 36
Punkt Cyfrowego Wsparcia dla Seniorów jest to miejsce, w którym nasi seniorzy mogą poszerzać swoje umiejętności w zakresie obsługi urządzeń cyfrowych. Nowy stacjonarny Punktu Cyfrowego Wsparcia dla Seniorów mieści się przy al. Korfantego 48 (róg al. Korfantego i ul. Morcinka) i wyposażony jest w 8 stanowisk komputerowych, na których seniorzy mogą rozwijać zarówno indywidualnie, jak i w grupach swoje umiejętności cyfrowe.
Udział w szkoleniach jest całkowicie bezpłatny dla seniorów, a realizacja całego projektu, prowadzona jest na zlecenie miasta Katowice przez Fundację Klub KONTRA, która gwarantuje trenerów posiadających doświadczenie w prowadzeniu szkoleń w obszarze IT.
Zapisy na szkolenia prowadzone są pod nr tel. 666 668 434
„Srebrny Telefon” dla Katowickich Seniorów
Infolinia dla seniorów, w ramach której można uzyskać informacje na temat możliwości wsparcia osób starszych oraz realizowanych programów na terenie naszego Miasta.
„Srebrny Telefon” dla Seniora działała w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Katowicach od poniedziałku do piątku w godzinach od 7.30 do 15.30, tel. (32) 251 69 00.
Można tutaj uzyskać zarówno odpowiedzi na pytania dotyczące wszelkich form wsparcia finansowego, ale także niepieniężnego dla osób w wieku senioralnym. Pracownicy „Srebrnego Telefonu” dysponują aktualnymi, nieodpłatnymi materiałami informacyjnymi oraz służą poradą i pomocą w indywidualnych sprawach seniorów. Adres e-mail: senior@mops.katowice.pl
Telefon zaufania dla katowickich seniorów
Wszyscy mieszkańcy Katowic, którzy ukończyli 60 lat, a czują się samotni, potrzebują wsparcia, czy po prostu rozmowy z życzliwymi ludźmi, mogą skorzystać z telefonu zaufania. Telefon obsługują seniorki – wolontariuszki i oczekują na państwa od poniedziałku do piątku w godzinach od 16.00 do 19.00, tel. 796 970 689.
Bezpłatna usługa dowozu książek i audiobooków do domu osobom starszym i niepełnosprawnym, którym stan zdrowia nie pozwala na osobistą wizytę w bibliotece. Usługa realizowana jest na terenie Katowic, po uprzednim umówieniu terminu dostarczenia/odbioru zamówień. W celu zamówienia Srebrnej Książki należy skontaktować się, telefonicznie lub mailowo, z wybraną filią Miejskiej Biblioteki Publicznej w Katowicach.
Szczegółowe informacje o usłudze pod bezpośrednim numerem telefonu 502 28 88 28, udzielane są od poniedziałku do piątku w godzinach od 10.00 do 14.00. Informację o Srebrnej Książce można również uzyskać pod mailem srebrnaksiazka@mbp.katowice.pl
Sportowy Uniwersytet Seniora to program skierowany do wszystkich mieszkańców Katowic po 60-tym roku życia. Zajęcia prowadzone są przez profesjonalnych instruktorów, którzy dostosowują treningi do stopnia sprawności uczestników. Wszystkie zajęcia są bezpłatne dzięki dofinansowaniu Miasta Katowice. Organizatorem zajęć jest AZS Uniwersytetu Śląskiego.
ZASADY 2024:
ZAPISY WYŁĄCZNIE TELEFONICZNIE 32 359 1997
wtorek, środa 10:00 -14:00
Realizatorem zadania w roku 2024 we współpracy z miastem Katowice jest Akademicki Związek Sportowy Uniwersytetu Śląskiego, z siedzibą w Katowicach przy ul. Bankowej 12.
Bezpłatne zajęcia obejmują:
Szczegóły na stronie internetowej www.senior.katowice.pl
Wydział Nauk o Zdrowiu w Katowicach prowadzi działalność edukacyjną ukierunkowaną na promocję zdrowia i zdrowego stylu życia seniorów, przyczyniając się do poprawy ich życia, po zakończeniu aktywności zawodowej. Organizowane są także spotkania z dietetykiem a także warsztaty ruchowe z fizjoterapeutami oraz kurs pierwszej pomocy medycznej. Szczegółowe informacje dotyczące Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Katowicach znajdują się na stronie internetowej: www.studiapodyplomowe.sum.edu.pl/uniwersytet-trzeciego-wieku-katowice
Zajęcia odbywają się w centrum dydaktycznym Wydziału nauk o Zdrowiu w Katowicach na ul. Medyków 12c. Chętnie odpowiemy również na Państwa pytania pod numerem telefonu (32) 359 81 91 oraz adresem e-mail: utwwnoz@sum.edu.pl
Oferta edukacyjna Uniwersytetu Trzeciego Wieku jest bardzo bogata. Oprócz wykładów o tematyce ogólnej prowadzi się zajęcia z historii sztuki, historii Kościoła, historii Śląska, psychologii, a także lektoraty z języków obcych. Ponadto w ramach zajęć ruchowych organizowana jest gimnastyka klasyczna, gimnastyka rehabilitacyjna, gimnastyka w wodzie, gimnastyka przy muzyce, pływanie, tańce europejskie, pilates, joga. Co roku odbywają się również zajęcia komputerowe dla początkujących i zaangażowanych.
Szczegółowe informacje dotyczące Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Katowicach można uzyskać pod numerem telefonu (32) 359 21 22.
Szczegółowe informacje dotyczące Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Katowicach można uzyskać bezpośrednio u Koordynatorki UTW tel. 512 251 242 oraz pod numerami tel. 725 991 940 lub (32) 359 21 22. Biuro UTW mieści się w budynku Wydziału Humanistycznego, pok. B0.28, ul. Uniwersytecka 4, 40-007 Katowice.
Wszystkie zajęcia odbywają się w salach Uniwersytetu Śląskiego: w przestrzeni Uniwersytetu Otwartego (ul. Uniwersytecka 4), Wydziału Humanistycznego (ul. Uniwersytecka 4), Wydziału Nauk Ścisłych i Technicznych (ul. Bankowa 14), a także w Rektoracie (ul. Bankowa 12).
Szczegółowe informacje można uzyskać bezpośrednio u Kierownika UETW tel. (32) 257 7021 oraz pod adresem e-mail: katarzyna.franke@ue.katowice.pl i na stronie internetowej: www.ue.katowice.pl/kandydaci/uetw.html
Miasto Katowice we współpracy z Telewizją TVS przygotowało specjalnie dla Państwa cykl 15 minutowych programów telewizyjnych pt. „Srebrne Katowice”. W każdym z odcinków tego programu ukazują się wiadomości i informacje dotyczące tego kiedy, gdzie i z czego skorzystać może senior. Ponadto, w programach znajdą Państwo m.in.: kącik pielęgnacji roślin, cykl porad zdrowotnych, porady „Złotej rączki” dla seniora czyli drobne naprawy w domu, naukę języka angielskiego, senior w sieci i wiele innych tematów.
Programy emitowane są co piątek w Telewizji TVS o godzinie 10.05, powtórki programu w poniedziałki o 16.25 oraz w środy o 16.15.
System kierowany jest do grupy osób starszych i z niepełnosprawnościami, które nie zawsze są w stanie porozumieć się z dyspozytorem przyjmującym zgłoszenia o zagrożeniu zdrowia lub życia i wezwać pomoc. Miejski System Powiadamiania Ratunkowego wymaga od uczestnika posiadania telefonu komórkowego lub stacjonarnego z przyciskami, w którym może zostać zaprogramowany numer alarmowy. W sytuacji zagrożenia wystarczy naciśnięcie przycisku lub wybranie numeru 112, a dyspozytor w Miejskim Centrum Ratownictwa uzyska informacje o konieczności udzielenia pomocy oraz dane osoby zgłaszającej.
W celu zarejestrowania się w bazie Systemu Powiadamiania Ratunkowego należy wypełnić ankietę dostępną u Pełnomocnika Prezydenta ds. Osób z Niepełnosprawnościami w Urzędzie Miasta Katowice, na stronie internetowej Urzędu Miasta Katowice https://www.katowice.eu/dla-mieszkańca/dla-osób-z-niepełnosprawnościami/miejski-system-powiadomienia-ratunkowego oraz w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, a następnie złożyć w Kancelarii Urzędu Miasta Katowice, Rynek 1, punkt podawczy (parter) w godzinach pracy Urzędu lub wysłać pocztą na adres: Urząd Miasta Katowice Rynek 1, 40-003 Katowice
Pracownicy socjalni MOPS dotrą także bezpośrednio do miejsca zamieszkania osób starszych i z niepełnosprawnościami, które mają problem z wypełnieniem ankiety lub jej złożeniem. Dzięki temu służby miejskie w sytuacji zagrożenia mogą udzielić pomocy w sposób szybszy i bardziej efektywny. Więcej informacji dotyczących projektu udziela: Pełnomocnik Prezydenta ds. Osób z Niepełnosprawnościami, Urząd Miasta Katowice, Rynek 1, pok. 805A, tel. (32) 259 32 12 lub (32) 259 32 07 Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, ul. Wita Stwosza 7, tel. (32) 606 18 33
Seniorzy, którzy są zameldowani na stałe lub czasowo w Katowicach mogą korzystać z „Katowickiej Karty Mieszkańca”. W bogatej ofercie programu znalazły się ulgi na usługi: fryzjerskie, kosmetyczne, medyczne, a także zniżki w lokalach gastronomicznych, piekarniach, cukierniach i wiele innych.
Gdzie złożyć wniosek?
Biuro Obsługi Mieszkańca Urzędu Miasta Katowice przy Rynku 1 (I piętro, stanowiska 13 i 14)
Osoby z meldunkiem stałym w Katowicach mogą samodzielnie założyć Kartę poprzez aplikację mobilną „Katowicka Karta Mieszkańca” lub stronę internetową: https://www.katowice.eu/dla-mieszkańca/karta-mieszkańca
Informacje pod numerem telefonu: (32) 259 30 01, (32) 259 30 02 lub (32) 259 30 03 (poniedziałki i czwartki w godz. 7.30 do 17.00, wtorki i środy w godz. 7.30 do 15.30, piątki w godz. 7.30 do 14.00).
Miasto Katowice po raz kolejny przygotowało Informator dla Seniorów – edycję na rok 2024, który zawiera kompleksową informację w zakresie działań kulturalnych, sportowych oraz społecznych skierowanych do katowickich Seniorów.
W Informatorze zawarto informacje na temat realizowanych w 2024 roku wydarzeniach skierowanych do Seniorów, programach i działaniach społecznych realizowanych przez Wydział Polityki Społecznej oraz Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Katowicach.
Znaleźć tu można dane o instytucjach, programach i inicjatywach adresowanych do seniorów czy dostępnych formach pomocy. Są też informacje gdzie w Katowicach znajdują się punkty nieodpłatnej pomocy prawnej/nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego, oferta Powiatowego Urzędu Pracy w Katowicach oraz gdzie można skorzystać z bezpłatnych badań. Ponadto, w Informatorze tym zawarta jest oferta: edukacyjna, kulturalna i sportowa wraz z danymi teleadresowymi.
Informator (wersję papierową) można odebrać w: Wydziale Polityki Społecznej Urzędu Miasta w Katowicach, ul. Rynek 1 (VIII piętro), Miejskich Domach Kultury, Bibliotekach Miejskich, a także dostępny jest w wersji elektronicznej:
https://www.katowice.eu/dla-mieszkańca/dla-seniorów
Z myślą o katowickich seniorach został przez Stowarzyszenie „DOGMA” wydany Poradnik z serii „Niezbędnik prawny – PLUSY PO 60 –ce. Świadczenia i uprawnienia dla seniorów, który krok po kroku wyjaśnia z jakich świadczeń, dodatków i ulg mogą osoby po 60 roku życia skorzystać w 2024 roku. Stan prawny na dzień 30.04.2024r.
W wersji elektronicznej niezbędnik jest do pobrania na stronie https://dogma.org.pl/lokalizacje/katowice/
ZADZWOŃ I UMÓW SIĘ NA DARMOWĄ PORADĘ PRAWNĄ:
Szczegółowe zasady udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej, nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego oraz nieodpłatnej mediacji umieszczone są na stronie internetowej: www.katowice.eu/dla-mieszkańca/załatwsprawę/nieodpłatna-pomoc-prawna
Punkty nieodpłatnej pomocy prawnej (NPP), nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego (NPO), nieodpłatnej mediacji (NM) zlokalizowane na terenie Katowic w 2024 roku:
pn.–pt. 16.00 do 20.00, tel. (32) 705 45 11 W każdą środę – dyżur specjalistyczny z zakresu mediacji w prawach rodzinnych. Punkt powierzony do prowadzenia przez organizację pozarządową – Stowarzyszenie Na Rzecz Poradnictwa Obywatelskiego „DOGMA”
pn.–pt. 16.00 do 20.00, tel. (32) 705 45 12 W każdy wtorek – dyżur specjalistyczny zakresu prawa rodzinnego. Punkt powierzony do prowadzenia przez organizację pozarządową – Stowarzyszenie Na Rzecz Poradnictwa Obywatelskiego „DOGMA”
Dobra, aktywna, szczęśliwa starość nie jest odległym zagadnieniem. Starzenie się to część naszego życia, dotyczy nas samych i naszych najbliższych. Dotychczasowe doświadczenia pokazują nam, jak bardzo zróżnicowaną grupą są seniorzy. Przedział pomiędzy 60 a 100 rokiem życia to właściwie 2, a nawet 3 pokolenia. W Polsce planujemy wszystko: macierzyństwo, karierę, zakupy, wakacje, etc., tylko nie naszą starość! Wyzwanie, przed którym wszyscy stoimy, to przygotowanie się do starości i tworzenie lepszych warunków życia dla osób, które już przeżywają jesień życia. Aktywizacja osób starszych jest kluczowym elementem dbania o zdrowie i sprawność. Regularna aktywność fizyczna, umysłowa i społeczna przyczynia się do utrzymania zdrowego stylu życia oraz redukcji ryzyka wielu chorób związanych z wiekiem.
„Jedni są wiecznie młodzi, inni wiecznie starzy,
To kwestia charakteru, a nie kalendarzy”
Jan Sztaudynger
Wiele osób pomimo ukończenia 60 rż. nadal prowadzi aktywne życie nadal pracuje i korzysta z różnorodnych form aktywności kulturalnej, artystycznej, sportowej, edukacyjnej, prozdrowotnych organizowanych przez instytucje kultury, organizacje pozarządowe, w tym Uniwersytety Trzeciego Wieku a także innego typu organizacje i zrzeszenia. Przy realizacji działań senioralnych placówki kultury współpracują zarówno ze stowarzyszeniami zrzeszającymi seniorów, ośrodkami opiekuńczymi, lokalnymi samorządami i administracją państwową. Celem tych działań jest wspieranie i zapewnienie możliwości prowadzenia samodzielnego, niezależnego i satysfakcjonującego życia przez osoby starsze. Racibiorscy seniorzy to niezwykle aktywna grupa, prężnie działająca w różnych organizacjach.
.
Głównym celem działań Stowarzyszenia jest zapobieganie szybkiemu starzeniu się osób w wieku emerytalnym i szeroko rozumiana aktywizacja emerytów i rencistów. Wykorzystanie ich wielkiego potencjału, wiedzy, umiejętności i doświadczenia życiowego w budowaniu relacji międzyludzkich i międzypokoleniowych. Nie tylko senior dla seniora, ale też integracja środowiskowa niezależnie od wieku i wykształcenia, również współpraca z młodzieżą szkolną. Jest to wielopokoleniowe zadanie dla osób w każdym wieku.
Przystępujący do stowarzyszenia (emeryt, rencista) składa w biurze deklarację członkowską i wpłaca składkę roczną (30 zł) lub za 1/2 roku (15 zł) i zobowiązuje się czynnie uczestniczyć w zadaniach stowarzyszenia.
Biuro: ul. Księdza Stanisława Staszica 27/14 w Raciborzu otwarte w każdą środę od godziny 10:00 do 14:00.
Stowarzyszenie jest organizacją społeczną przeznaczoną głównie dla osób starszych wiekiem, przede wszystkim emerytów i rencistów
Każdy czwartek w godz. 16.00-18.00 sala 217 w Akademii Nauk Stosowanych ul. Słowackiego 55; 47-400 Racibórz.
E-mail: sutw.raciborz@gmail.com
www.sutw.raciborz.com.pl
Cele Stowarzyszenia to przede wszystkim:
Do Programu „Senior 60+” może przystąpić osoba fizyczna, która ukończyła 60 lat, jest zameldowana i zamieszkuje na terenie miasta Racibórz. Warunkiem uczestnictwa w Programie jest złożenie wniosku o wydanie karty „Senior 60 +” i otrzymanie karty, która upoważnia do zniżek u partnerów programu.
https://www.raciborz.pl/dla_mieszkancow/Program
Aby pomagać seniorom, powstał Korpus Wsparcia Seniorów, którego celem jest zadbanie o godziwy byt i bezpieczeństwo osób starszych.
Głównym celem programu jest zapewnienie bezpieczeństwa osobom starszym – zarówno w miejscu zamieszkania, jak i poza nim. W tym celu na pomoc dla seniorów wysyła się wolontariuszy, którzy mają wspierać ich w codziennym funkcjonowaniu.
Aby załatwić sprawę w Korpusie Wsparcia Seniorów w Raciborzu, należy skontaktować się z instytucją Ośrodek Pomocy Społecznej pod adresem ul. Henryka Sienkiewicza 1 w Raciborzu.
Z myślą o raciborskich seniorach został przez Stowarzyszenie „DOGMA” wydany Poradnik z serii „Niezbędnik prawny – PLUSY PO 60 –ce. Świadczenia i uprawnienia dla seniorów, który krok po kroku wyjaśnia z jakich świadczeń, dodatków i ulg mogą osoby po 60 roku życia skorzystać w 2024 roku. Stan prawny na dzień 30.04.2024r.
W wersji elektronicznej jest do pobrania na stronie https://dogma.org.pl/wp-content/uploads/Raciborski_PlusyPo60.pdf
Punkty nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego i pomocy prawnej prowadzone przez Stowarzyszenie na Rzecz Poradnictwa Obywatelskiego „DOGMA” to WAŻNE miejsca, w których senior i jego opiekun:
Osoby w starszym wieku potrzebują przede wszystkim wsparcia w celu uporządkowania swoich spraw życiowych, czy też jako środka zaradczego na poczucie bezradności wobec braku rozeznania w gąszczu procedur administracyjnych i zmieniających się przepisów. Seniorzy często są nieświadomi swoich praw, co jest szczególnie widoczne w przypadku stosunków konsumenckich, które nie do końca są jasne dla osób starszych wychowanych i ukształtowanych w odmiennych realiach ekonomicznych. Bardzo często rozmaici „sprzedawcy” proponują osobom starszym „pościel leczniczą”, „masujące fotele”, wycieczki do sanktuariów połączone z krypto sprzedażą garnków, czy dekodery umożliwiające sprawniejsze działanie telewizora. W ten sposób wykorzystują uprzejmość starszych osób czy ich niewiedzę w zakresie wartości rynkowej sprzedawanych dóbr i współczesnych stosunków ekonomicznych.
Według UOKiK 37 już co dziesiąta osoba po 60 roku życia padła ofiarą nadużycia, a aż 40% starszych osób w ogóle nie dopuszcza do siebie myśli, że bank czy inna instytucja mogłyby ich wykorzystać, więc nie czytają umów. W ocenie Urzędu skala problemu jest jeszcze większa 38 . Od lat głośne są też przypadki kradzieży, jakich ofiarami stają się osoby starsze wskutek wpuszczenia do mieszkania „przedstawicieli administracji” czy „fałszywych wnuczków” (wyłudzanie pieniędzy przy użyciu tzw. „metody na wnuczka”). Co więcej, osoby starsze wskutek nieznajomości prawa częstokroć nie wiedzą, że mogą odstąpić od określonej umowy – zawartej na odległość, lub umowy, która została zawarta pod wpływem wprowadzenia w błąd (co stanowi jedną z wad oświadczenia woli i otwiera drogę do uchylenia się od skutków prawnych złożonego oświadczenia).
Ważna dla seniora kompleksowość poradnictwa, która polega na tym, że rozwiązanie problemu, z którym zwraca się senior potrzebujący pomocy, obejmuje nie tylko informacje o uprawnieniach i obowiązkach, ale również pomoc w zdiagnozowaniu obszaru problemów i dopasowaniu możliwej pomocy z uwzględnieniem wewnętrznych przeżyć seniora i jego rodziny. Kluczowe jest wczesne zidentyfikowanie potencjalnych trudności co stwarza sytuację, w której dostępne są proaktywne strategie radzenia sobie z problemami. Uprzedzanie sytuacji problemowych skutkuje szybszym i skutecznym działaniem. Zadaniem kompleksowego poradnictwa jest dostarczenie beneficjentowi wiedzy i umiejętności, które pozwolą mu samodzielnie i sprawnie funkcjonować w rodzinie i lokalnej społeczności. Senior raz z rodziną powinien być w stanie rozwiązać swoje problemy w ramach obowiązujących stosunków, zasad współżycia społecznego, ładu prawnego oraz włączać się w życie społeczne.
Zachęcamy do kontaktu z naszymi prawnikami i doradcami, aby poznać możliwe rozwiązania swoich trudności. PRAWNICY, DORADCY OBYWATELSCY ORAZ MEDIATORZY ZE STOWARZYSZENIA „DOGMA” SĄ DO PAŃSTWA DYSPOZYCJI W PUNKTACH NIEODPŁATNEJ POMOCY PRAWNEJ I NIEODPŁATNEGO PORADNICTWA OBYWATELSKIEGO
W punktach nieodpłatnej pomocy prawnej i obywatelskiej oferowana jest bezpłatna pomoc prawna dla seniorów i ich opiekunów w postaci:
ZADZWOŃ I UMÓW SIĘ NA DARMOWĄ PORADĘ PRAWNĄ:
Dom jest najważniejszą, podstawową strukturą naszego życia. Relacje z rodziną i ognisko domowe są tym na czym budujemy nasze pomysły na życie i otaczający nas świat. Rodzina jako podmiot prawa ma szereg uprawnień i obowiązków wynikających z różnych aktów normatywnych. Jednym z najważniejszych jest:
Obowiązki, funkcje i zadania rodziny jako instytucji społecznej:
Świadczenia rodzinne są formą pomocy państwa skierowaną do rodzin spełniających odpowiednie kryteria. Mają one udzielać wsparcia finansowego w wychowaniu dzieci, a także wspomagać osoby starsze i niepełnosprawne. Ponadto są one rodzajem trwałej pomocy udzielanej przez państwo z powodu ochrony rodziny i wielodzietności oraz niepełnosprawności.
Powyższe świadczenia finansowane są ze środków publicznych, a ich wysokość jest ustalona kwotowo, co oznacza, że świadczenia rodzinne wypłacane są w takiej samej wysokości wszystkim osobom spełniającym ustawowe kryteria do ich otrzymania.
Świadczenia rodzinne przysługują obywatelom polskim oraz cudzoziemcom, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres zasiłkowy, w którym otrzymują świadczenia rodzinne, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej i spełniają wszystkie ustawowe warunki, od których uzależnione jest przyznanie prawa do świadczeń.
Świadczeniami rodzinnymi są:
Osoba mająca prawo do zasiłku rodzinnego (którego przyznanie uzależnione jest m. in od spełnienia kryterium dochodowego) może ubiegać się o następujące dodatki:
Informacje na temat świadczeń rodzinnych można znaleźć na stronie Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej:
Strona Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej
Każdy podatnik musi spełniać określone warunki, aby otrzymać zasiłek rodziny 2024. Kryterium dochodowe jest jednym z najważniejszych i najbardziej problematycznym. Oprócz tego wysokość świadczenia zależy od liczby dzieci w rodzinie. Przysługuje wyłącznie osobom, które posiadają polskie obywatelstwo lub cudzoziemcom posiadającym zezwolenie na pobyt stały albo czasowy w Polsce. Ponadto osoba pobierająca zasiłek musi mieć miejsce zamieszkania na terytorium RP.
Prawo do zasiłku rodzinnego przysługuje:
Zasiłek rodzinny przysługuje osobom wymienionym w punktach 1 i 2, do ukończenia przez dziecko:
Osobie wymienionej w punkcie 3, zasiłek przysługuje pod warunkiem kontynuowania nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie dłużej niż do ukończenia 24 roku życia.
Przyznanie prawa do zasiłku rodzinnego uzależnione jest m.in. od spełnienia kryterium dochodowego. Zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 674,00 zł. W przypadku, gdy członkiem rodziny jest dziecko legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności, zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 764,00 zł.
Dochód na osobę w rodzinie liczy się z roku kalendarzowego poprzedzającego dany rok zasiłkowy. Dla przykładu, skoro rok zasiłkowy zaczyna się 1 listopada 2024 roku (i trwa do 31 października 2025 roku) to przy składaniu wniosku o zasiłek rodzinny bierze się pod uwagę dochód uzyskany w 2023 roku. Dochody wszystkich członków rodziny sumuje się ze sobą, następnie dzieli się je przez liczbę miesięcy, w których zostały osiągnięte. Wynik ten należy podzielić na liczbę osób w rodzinie. Otrzymana kwota stanowi wysokość przeciętnego miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie. Do dochodu dodaje się również te wynikające z prowadzenia gospodarstwa rolnego. Jeśli osoba ubiegająca się o zasiłek rodzinny prowadzi gospodarstwo rolne, uznaje się, że 1 ha przeliczeniowy przynosi dochód miesięczny w kwocie równej 1/12 dochodu ogłaszanego corocznie przez GUS. Do niniejszych obliczeń zalicza się również tereny dzierżawione. Dochód obliczony dla dzierżawionego terenu pomniejsza się o czynsz płacony z tytułu dzierżawy.
Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć na stronach internetowych:
https://www.gov.pl/web/gov/uslugi-dla-obywatela/#rodzina-i-malzenstwo
https://www.gov.pl/web/gov/uslugi-dla-obywatela/#zasilki-i-pomoc-finansowa
https://obywatel.gov.pl/pl/dzieci
Niezależnie od urlopu rodzicielskiego, ojcom nadal przysługuje urlop ojcowski. Przypomnijmy, że jego podstawową funkcją jest opieka nam dzieckiem i matką w połogu. Dlatego zgodnie z wymogami dyrektywy work life-balance skróceniu uległ czas na wykorzystanie tego świadczenia.
Rodzice mogą wnioskować o obniżenie opłaty za pobyt dziecka w żłobku, klubie dziecięcym lub u dziennego opiekuna. Prawo do dofinansowania nie zależy od dochodów rodziny i wynosi maksymalnie 400 zł miesięcznie na dziecko, ale nie więcej niż wysokość opłaty za pobyt w placówce.
Dofinansowanie przysługuje jeśli:
Wnioski należy składać do ZUS za pośrednictwem, platformy PUE ZUS lub aplikacji ZUS, Portalu empatia.mpips.gov.pl oraz bankowości elektronicznej
Od 1 stycznia 2024 roku wysokość świadczenia wychowawczego w ramach programu Rodzina 800+ (wcześniej Rodzina 500+) będzie wynosić 800 zł miesięcznie na dziecko. Świadczenie przysługuje bez względu na dochód osiągany przez rodzinę czy aktywności zawodowej rodziców.
Zmiana wysokości świadczenia wychowawczego z kwoty 500 zł na 800 zł będzie dokonywana z urzędu i nie będzie wymagała złożenia dodatkowych wniosków ani decyzji.
Nowe wnioski należy złożyć do ZUS przez Internet za pośrednictwem: Platformy PUE ZUS lub aplikacji ZUS, Portalu empatia.mpips.gov.pl, bankowości elektronicznej.
Jest to świadczenie w ramach programu Aktywna Mama. Otrzymają go matki potrzebujące wsparcia przy opiece nad małym dzieckiem, kiedy zdecydują się na powrót do pracy. To świadczenie ma zachęcać mamy do aktywności zawodowej. Według zapowiedzi, „babciowe” wyniesie 1500 zł miesięcznie.
Warunki otrzymania „babciowego”:
Ustanie małżeństwa, czy to czasowe wskutek separacji czy trwałe w efekcie rozwodu jest niezwykle ciężkim i przykrym doświadczeniem zarówno dla małżonków jak i dla ich wspólnych, małoletnich dzieci. Zazwyczaj małżonkami kierują silne emocje oraz chęć uprzykrzenia drugiej stronie dalszego życia, dlatego tak ważną rolę odgrywa tutaj Sąd, którego zadaniem jest złagodzenie napiętych relacji.
Zgodnie z art. 56 § 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego o rozwód mogą starać się małżonkowie, pomiędzy którymi wystąpił trwały i zupełny rozkład pożycia. Oznacza to tyle, że w momencie, w którym małżonków nie łączy już żadna więź fizyczna, gospodarcza ani uczuciowa mogą oni zwrócić się do Sądu z żądaniem orzeczenia o rozwodzie.
Konstrukcja separacji jest bardzo mocno zbliżona do konstrukcji samego rozwodu. Różnica polega na tym, że przy orzeczeniu separacji nie zmienia się stan cywilny małżonków, tylko ulega on swoistemu zawieszeniu. Kodeks rodzinny i opiekuńczy przewiduje możliwość wystąpienia z żądaniem przez małżonków orzeczenia separacji, gdy nastąpił zupełny rozkład pożycia małżeńskiego.
Różnica między rozwodem, a separacją w tym przypadku tkwi w braku trwałego rozkładu więzi fizycznej, uczuciowej oraz gospodarczej. Małżonkowie pozostając w separacji nie wykluczają możliwości powrotu do realnego małżeństwa. Instytucja ta pełni rolę pewnego rodzaju pośredniego rozwiązania między małżeństwem, a rozwodem. Podobnie jak w przypadku orzeczenia o rozwód, na drodze do orzeczenia separacji może stanąć zagrożenie dobra wspólnych małoletnich dzieci oraz względy wynikające z zasad współżycia społecznego. Orzeczenie separacji wywołuje identyczne skutki jak rozwód, zarówno w sferze praw majątkowych, jak i rozstrzygnięć dotyczących dzieci.
Rolą rodziców powinno być takie ułożenie stosunków, aby zapewnić dobrobyt dziecku, jego dalsze wychowanie oraz poczucie opieki, a także bezpieczeństwa. Nie należy zapominać o tym, że niezależnie od tego czy małżonkowie są w związku małżeńskim czy nie, ich dzieci pozostają nadal ich dziećmi i mają względem nich określone prawa oraz obowiązki. Każde orzeczenie o rozwodzie czy separacji musi zawierać postanowienia dotyczące wspólnych dzieci w zakresie utrzymywania kontaktów, sprawowania władzy rodzicielskiej, rozwiązań dotyczących ponoszenia kosztów ich utrzymania i wychowania, a także ustalenia odnoszące się do miejsca ich zamieszkania.
Niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się z nim, utrzymywania korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej. Jeżeli dziecko przebywa stałe u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia.
Dopiero w braku porozumienia o kontaktach rozstrzyga Sąd opiekuńczy. Konieczne jest ustalenie wzajemnych kontaktów na rozsądnym poziomie, z taką ich organizacją, by odpowiadały zarówno potrzebom emocjonalnym dziecka, jak i były adekwatne do istniejącej w danym momencie relacji między rodzicem i dzieckiem. W razie niewykonywania albo niewłaściwego wykonywania obowiązków wynikających z orzeczenia albo ugody przed Sądem lub mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, możliwe jest wszczęcie postępowania o wykonanie kontaktów.
Sam rozwód czy separacja w żaden sposób nie ogranicza władzy rodzicielskiej obojga rodziców, jeżeli są w stanie znaleźć wspólny język i są zgodni co do zasad wykonywania pieczy nad małoletnimi. Zgodnie
z art. 58 § 1a Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień
w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. O sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej nad dziećmi decyduje postawa rodziców, którzy w postępowaniu rozwodowym powinni ponad swoje dobro przedłożyć dobro dziecka, które i tak w nieunikniony sposób dość mocno zostaje nadszarpnięte przez sam fakt ustania wspólnego pożycia rodziców.
Niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice mają prawo, a nawet obowiązek utrzymywania kontaktów ze swoimi dziećmi. Istnieją jednak takie sytuacje, gdy dobro dziecka wymaga, aby jedno z rodziców miało ograniczony kontakt z małoletnim. Nie może to jednak wynikać wyłącznie ze złych stosunków między rodzicami, ponieważ regulacja ta odnosi się wyłącznie do relacji na linii rodzic-dziecko. Powody jakie wpływają na decyzję Sądu mogą być przeróżne i tak naprawdę zależą one od indywidualnej oceny sytuacji. Najczęstszymi powodami orzeczenia o ograniczeniu kontaktów są: choroba rodzica, dłuższy wyjazd za granicę czy w końcu brak starań rodzica o kontakty z dzieckiem oraz wysoka szkodliwość zachowań rodzica wpływająca negatywnie na małoletnie dziecko.
Sąd w szczególności może ograniczyć kontakty z dzieckiem do: zakazu spotykania się z dzieckiem, zakazu zabierania dziecka poza miejsce jego stałego pobytu czy ograniczenia kontaktów do określonych sposobów komunikowania się na odległość. Nie jest to katalog zamknięty, zatem Sąd ma prawo orzeczenia o kontaktach w inny sposób. W skrajnych przypadkach, gdy utrzymywanie kontaktów realnie zagraża dobru dziecka Sąd może w ogóle zakazać rodzicowi kontaktowania się z małoletnim.
W pierwszej kolejności o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem rodziców po rozwodzie, rodziców niebędących małżonkami, którzy pozostają w rozłączeniu, jak i małżonków pozostających w faktycznej separacji – powinni decydować sami rodzice. Ustawodawca przyjął, iż decyzja ta powinna przybrać formę pisemnego porozumienia, zwanego również porozumieniem rodzicielskim lub rodzicielskim planem wychowawczym. Dopiero wtedy, gdy takie porozumienie nie zostanie między rodzicami wypracowane – Sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzygać będzie o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.
Opieka (piecza) naprzemienna w ramach wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej. Rodzice mogą bowiem postanowić w sporządzonym przez siebie porozumieniu rodzicielskim (rodzicielskim planie wychowawczym), o którym mowa w art. 107 § 2 KRO, że dziecko będzie przebywać okresowo u każdego z rodziców. Najczęściej ustala się, że małoletni będzie przebywać z każdym z rodziców przez 2 tygodnie w miesiącu w systemie tydzień na tydzień, lub dwa tygodnie na dwa tygodnie.
Jednocześnie z uregulowaniem sprawowania opieki nad dzieckiem w porozumieniu rodzicielskim ustala się również sposób pokrywania kosztów jego utrzymania. Zwykle przyjmuje się, że koszty te rodzice będą ponosić po połowie, przy czym można dodatkowo ustalić, iż raz na kwartał lub pół roku rodzice będą dokonywać rozliczeń wydatków na potrzeby małoletniego dziecka w celu ustalenia, czy uczestniczą w kosztach jego utrzymania w równym stopniu.
Istotnym jest, że sam fakt sprawowania opieki naprzemiennej przez rodziców sam w sobie nie stanowi niejako automatycznej podstawy do ustalenia wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego rodzica względem dziecka, jednak umożliwia jego modyfikację w oparciu o podobny wkład osobisty rodziców w opiekę i wychowanie dziecka.
Rozwód czy separacja pociągają za sobą także ustanie ustawowej wspólnoty majątkowej między małżonkami, co rodzi problemy dotyczące kwestii utrzymania dzieci i finansowania ich potrzeb. Jak już wcześniej było wspomniane orzeczenie o rozwodzie czy separacji musi zawierać postanowienia dotyczące kosztów utrzymania dzieci po rozwodzie.
Jak stanowi art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie jeszcze samodzielnie się utrzymać. Dotyczy to zarówno jednego rodzica jak i drugiego. Wyjątkiem od tej zasady jest możliwość uwolnienia się od obowiązku alimentacyjnego przez rodzica, który znajduje się w niedostatku.
Wysokość alimentów zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz zdolności finansowych osoby obowiązanej do ich płacenia. Sąd orzekając o rozwodzie zawsze zobowiązuje dwie strony do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania wspólnych, małoletnich dzieci, natomiast sytuacja rodzica, u którego zamieszkują dzieci jest trochę bardziej uprzywilejowana w tym znaczeniu, że nie zasądza się od niego alimentów jako takich.
Obowiązek alimentacyjny nie sprowadza się tylko do ponoszenia kosztów, ale także polega na osobistych staraniach o utrzymanie i wychowanie dziecka. Oczywistym jest, że rodzic, u którego mieszkają dzieci wypełnia praktycznie w całości obowiązek alimentacyjny zarówno w sposób finansowy jak i osobisty, dlatego przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego względem rodzica niezajmującego się na co dzień małoletnim, Sąd powinien uwzględnić wkład rodzica, który sprawuje nad nim rzeczywistą opiekę.
Alimenty powinny być uiszczane do momentu, kiedy dziecko będzie w stanie się samodzielnie utrzymać. Nie ma zatem jednej, określonej górnej granicy wieku, do którego rodzic obowiązany jest do wypełniania tej powinności. Obowiązek ten jest na tyle istotny z punktu widzenia funkcjonowania całej rodziny oraz społecznie doniosły, że ustawodawca uregulował w Kodeksie karnym sankcję za jego niewypełnianie.
Źródło ilustracji: Freepik.com