Dziedziczenie to termin w prawie spadkowym oznaczający przejście majątku osoby zmarłej na rzecz jej spadkobierców ustawowych lub testamentowych. Dziedziczenie stanowi uprawnienie do nabywania praw i obowiązków majątkowych, których podmiotem był dotychczas spadkodawca. W tej sytuacji, spadkobierca staje się następcą prawnym zmarłego spadkodawcy, nabywając wszelkie prawa i obowiązki związane z pozostawionym spadkiem. W praktyce – zarówno w przypadku dziedziczenia ustawowego, jak i testamentowego – najczęściej wstępuje w rolę spadkobiercy wyłącznie osoba fizyczna, ale warto wiedzieć, że na mocy testamentu, spadkodawca może postanowić o przekazaniu swojego majątku na rzecz określonej osoby prawnej, np. stowarzyszenia lub fundacji.
Dziedziczenie ustawowe zmierza do pozostawienia majątku spadkowego osobom najbliższym spadkodawcy, tj. jego małżonkowi i krewnym. Dziedziczenie ustawowe ma miejsce głównie wówczas, gdy spadkodawca nie sporządził testamentu. Jednakże ustawa może stanowić tytuł dziedziczenia także w innych szczególnych sytuacjach.
Testament stanowi jedyną czynność prawną, którą osoba fizyczna można rozrządzić na wypadek swojej śmierci. Testament ma na celu urzeczywistnienie ostatniej woli konkretnej osoby w celu uregulowania przede wszystkim sytuacji majątkowej po jej śmierci. W konsekwencji, testament nabiera mocy dopiero z chwilą zgonu spadkodawcy, więc do tego czasu testament nie stanowi podstawy prawnej dla dochodzenia jakichkolwiek praw lub obowiązków wynikających z ostatniej woli testatora.
Zachęcamy do zapoznania się z opracowanym przez naszego prawnika, doradcę obywatelskiego oraz mediatora Panią Magdalenę Polek, poradnikiem pt. „Dziedziczenie”.
Małżonkowie mogą wspólnie rozliczać się z dochodów i dziedziczyć. Ich status jest wyraźnie uregulowany w prawie. A co ze związkami niesformalizowanymi? Kwestie dotyczące konkubinatu nie mają odpowiednich uregulowań ustawowych. Wynikają one z orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz doktryny prawa. Orzecznictwo Sądu Najwyższego zdefiniowało konkubinat i reguluje dużą część tej tematyki.
Czym jest konkubinat? Jak wygląda sytuacja prawna dzieci, które urodziły się w nieformalnych związkach? Jak wygląda kwestia dziedziczenia w związkach konkubenckich? Czy istnieje wspólność majątkowa konkubentów? Jak wyglądają kwestie związane z codziennymi sprawami osób pozostających w związkach nieformalnych? Do czego ma prawo osoba żyjąca w konkubinacie? – na te i inne pytania odpowie w naszym materiale filmowym Pani Marta Piestrzyńska – adwokat, doradca obywatelski i mediator współpracujący ze Stowarzyszeniem “DOGMA”.
Czym jest mobbing? Kto może być mobberem w miejscu pracy? Jakie zachowania można uznać za mobbing? Jakie szkody u ofiary wywołuje mobbing? Gdzie osoba mobbingowana może szukać pomocy prawnej? Sąd czy mediacja? – na te i inne pytania odpowie w naszym materiale filmowym Pan Konrad Dziuba – prawnik, mediator i doradca obywatelski współpracujący ze Stowarzyszeniem “DOGMA”.
Zjawisko mobbingu jest coraz powszechniejsze w miejscu pracy. Jest ono bez wątpienia jednym z poważniejszych rodzajów patologii organizacji. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie pracy mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegająca na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Uważa się, że punktem wyjścia do powstania mobbingu jest konflikt o charakterze personalnym w środowisku pracy.
Na czym polega obowiązek meldunkowy? Czym jest pobyt stały a czym pobyt czasowy? Gdzie należy dokonać meldunku? Co jest potrzebne do zameldowania? Czy można zameldować się w wynajmowanym mieszkaniu bez zgody właściciela? Czy właściciel mieszkania może sam wymeldować zameldowanego najemcę? Jak wygląda zameldowanie osoby posiadającej tytuł do lokalu lub nieruchomości? Czy można zameldować się przez pełnomocnika? Czy dokonanie meldunku wiąże się z jakąś opłatą? – na te i inne pytania odpowie w naszym materiale filmowym Pani Anna Jefimow-Czerwonka – prawnik, mediator i doradca obywatelski współpracujący ze Stowarzyszeniem “DOGMA”.
Wiele osób myli obowiązek meldunku w mieszkaniu z nabyciem praw do korzystania z tego lokalu. Zgłoszenie faktu przebywania pod danym adresem to nie to samo, co posiadanie prawa do własności czy najmu mieszkania.
Od 1 stycznia 2016 roku został zniesiony obowiązek meldunkowy, a zameldowanie służy wyłącznie celom ewidencyjnym i potwierdza fakt pobytu danej osoby w danym lokalu. Jednak poprzez sam fakt zameldowania nie nabywa ona żadnych praw do lokalu.
Zameldowania na pobyt stały i czasowy dokonuje się w miejscu tego pobytu, z jednoczesnym zgłoszeniem zamierzonego czasu jego trwania. Obowiązkowi meldunku podlegają także osoby, które chcą się wymeldować z miejsca stałego lub czasowego pobytu. Dodatkowo trzeba dokonać meldunku w przypadku urodzenia dziecka, zmiany stanu cywilnego lub zgonu osoby, która mieszka w danym lokalu. Zarówno zameldowania, jak i wymeldowania możemy dokonać w odpowiednim dziale zajmującym się ewidencją ludności w urzędzie miasta lub gminy.
Jeżeli problem uzależnień nie dotyczy Ciebie, to na pewno znasz kogoś, komu nie jest on obcy. Z tą myślą powstała nasza kampania społeczna, aby najbliższe kilka dni poświęcić na zdobycie wiedzy, którą będzie można podzielić się z innymi. Być może to, co przeczytasz i zobaczysz uratuje komuś życie!
Pamiętaj, że do Twojej dyspozycji są Punkty Nieodpłatnej Pomocy Prawnej i Nieodpłatnego Poradnictwa Obywatelskiego. Wieloletnie doświadczenie poradnictwa obywatelskiego w Polsce dowodzi, że punkty obecne w każdym mieście są tym miejscem, gdzie każdy może uzyskać bezpłatną, bezstronną, niezależną i poufną pomoc oraz wsparcie.
Poradnictwo obywatelskie nie tylko obejmuje poinformowanie zainteresowanego uzyskaniem pomocy o przysługujących mu prawach i spoczywających na nim obowiązkach, w zakresie istotnym dla rozwiązania jego problemu, ale i pomoc w wyborze optymalnego rozwiązania.
W związku z pandemią koronawirusa nastąpiła zmiana sposobu udzielania nieodpłatnych porad prawnych i obywatelskich. Prawnicy i doradcy obywatelscy udzielają porad telefonicznie, mailowo oraz za pomocą innych środków porozumiewania się na odległość.
W trakcie rozmowy doradca aktywnie słucha zadając pytania. Spotkasz się z uwagą i życzliwym potraktowaniem Twoich spraw i problemów. Na pewno będziesz wysłuchany z cierpliwością i zainteresowaniem. Możesz spokojnie porozmawiać bez lęku i strachu. Po konsultacji doradca obywatelski zaproponuje Ci kilka możliwych rozwiązań Twojego problemu. Wskaże także kilka możliwych dróg, ale decyzja, którą drogę wybrać, należy do Ciebie. Otrzymasz wsparcie w samodzielnym rozwiązywaniu problemu, m.in.: pomoc w napisaniu pisma, właściwe numery telefonów – kontakty do miejsc, gdzie możesz uzyskać właściwą pomoc.
Jeśli czujesz, że sobie nie radzisz, że coś Cię przerasta, że ktoś z twoich bliskich nie radzi sobie ze swoimi problemami i cierpi, zadzwoń i umów się na rozmowę z doradcami obywatelskimi dyżurującym w Punktach Nieodpłatnego Poradnictwa Obywatelskiego.
Każdy z nas może się od czegoś uzależnić, wystarczy dostatecznie często powtarzać jakąś czynność lub zachowanie, nie zwracając uwagi na spustoszenie, które sieje wokół. Najbardziej podatne na uzależnienie są osoby, którym brakuje pewnych umiejętności życiowych, na przykład nie potrafią radzić sobie ze stresem. Dość często w uzależnienie popadają też osoby poszukujące w życiu wrażeń, intensywnych przyjemności albo tacy, którzy cierpią na rodzaj życiowej pustki – brak im celów, nie umieją określić, co w życiu jest ważne. Łatwo ten brak wypełnić nałogiem. Nie ma jednak czegoś takiego jak nałóg jednej osoby, który by nie wpływał na jej relacje z bliskimi. Wstyd, negatywne myślenie o sobie, lęk i niemoc oraz bezradność są obecna we wszystkich rodzinach, gdzie jedna z osób jest uzależniona. Na szczęście każdy ma stuprocentową szansę, aby wyjść z nałogu.
Warto zapamiętać, że pomoc terapeutyczna czy ambulatoryjna dla osób uzależnionych, czy współuzależnionych na terenie całego kraju jest bezpłatna.
W praktycznym ujęciu pomoc de minimis to charakterystyczny rodzaj wsparcia publicznego udzielanego przez państwo dla małych i średnich przedsiębiorców, które może przybierać różne formy, poprzez szkolenie lub inwestycje. Jest to taki rodzaj pomocy, która może być udzielona, małym i średnim przedsiębiorstwom przy spełnieniu określonych warunków.
Przedsiębiorcy mogą również w ramach pomocy de minimis uzyskać zwolnienia podatkowe, odroczenia podatkowe, anulowanie zobowiązań wobec ZUS, itp. Poniżej przedstawiamy szczegółowy katalog zawierający rodzaje pomocy de minimis, o które może ubiegać się przedsiębiorca.
Rodzaje pomocy de minimis:
1. Dotacje i ulgi podatkowe:
2. Tzw. Miękkie kredytowanie:
3. Poręczenie i gwarancje:
Podstawa przyznawanej pomocy wywodzi się z założenia, iż pomoc o niskiej wartości nie jest w stanie zakłócić konkurencji lub wpłynąć na handel między Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej. Instytucja pomocy de minimis obecna jest w wielu programach, z których mogą skorzystać polscy przedsiębiorcy.
Ze względu na epidemię małe i średnie przedsiębiorstwa mogą się starać o gwarancje de minimis z Banku Gospodarstwa Krajowego na warunkach korzystniejszych niż do tej pory. Wcześniej maksymalna wysokość gwarancji wynosiła 60 proc. kwoty kredytu, natomiast obecnie – 80 proc. Nie zmienia się jednak przy tym maksymalna wysokość gwarancji. Pozostaje ona na poziomie 3,5 mln zł, co jednak nie powinno stanowić żadnego znaczącego ograniczenia dla firm ubiegających się o gwarancję. W czasie epidemii Bank Gospodarstwa Krajowego nie pobiera również prowizji od udzielonej gwarancji. BGK nie będzie też w czasie epidemii pobierać prowizji od udzielanej gwarancji.
Zachęcamy do zapoznania się z opracowanym przez naszego prawnika i doradcę obywatelskiego Panią Darię Smycz poradnikiem pt. „Pomoc de minimis”, w którym wyjaśnione zostały najważniejsze zagadnienia związane z pomocą de minimis, m.in.: kwestia czym właściwie jest pomoc de minimis, rodzaje pomocy de minimis i informacjie kto może, a kto nie może, skorzystać z omawianej pomocy. W poradniku zamieszczona została również instrukcja, jak wypełnić formularz przy ubieganiu się o dotację publiczną z tytułu pomocy de minimis. Niniejsza publikacja jest niejako drogowskazem przekazującym wiedzę, w jaki sposób możemy starać się o wsparcie finansowe dla naszego przedsiębiorstwa.
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, tj. z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca może przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić. Po otwarciu spadku spadkobierca może złożyć oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku, nie ma jednak takiego obowiązku. Brak oświadczenia spadkobiercy w terminie 6 miesięcy jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Jeżeli spadkobierca chce złożyć oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku, może to zrobić albo przed notariuszem, albo przed sądem.
Zachęcamy do obejrzenia materiału filmowego, w którym Pani Agnieszka Chudecka – prawnik, doradca obywatelski współpracujący ze Stowarzyszeniem “DOGMA” omówi najważniejsze kwestie związane ze złożeniem oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku.
Do zakładu pracy został przyjęty nowy pracownik na stanowisko referenta do spraw księgowości. Na tożsamym stanowisku pracy pracuje od wielu lat inny pracownik, który przejawia antagonistyczną postawę do pozostałych współpracowników. Wieloletni pracownik zaczyna sam wyznaczać nowemu pracownikowi czynności do zrobienia, przejawia zachowanie jakby był przełożonym, a nie zwykłym pracownikiem. Pracownik starszy stażem obgaduje wygląd, pochodzenie oraz kompetencje nowo zatrudnionego pracownika. Nowy pracownik czuje się w zakładzie pracy niepewnie, zastanawia się nad rezygnacją z pracy po zakończeniu okresu próbnego. Informacje dotyczące współpracy pracowników docierają do pracodawcy, ten w celu wyjaśnienia sytuacji decyduję się na zaproponowanie stronom postępowania mediacyjnego.
W zakładzie pracy często spotykamy się z konfliktem pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. W środowisku pracowniczym może dochodzić do wielu dysonansów z uwagi na dużą liczbę osób. Częstość występowania sytuacji konfliktogennych jest zaprzeczeniem zasady współdziałania i współpracy pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. W razie wystąpienia sporu pracownik oraz pracodawca powinni dążyć do jego ugodowego zakończenia.
Próba rozwiązania sporu występującego w zakładzie pracy poprzez wniesienie sprawy do Sądu może mieć nieodwracalne skutki w postaci zakończenia współpracy skonfliktowanych stron. Specyfika miejsca pracy powoduje, że zarówno pracodawca, jak i pracownik nie powinni być zainteresowani eskalacją sporu, tylko jego rozwiązaniem. Zanim zatem strony sporu pracowniczego skierują sprawę do sądu powinny spróbować go rozwiązać w drodze postępowania mediacyjnego.
Zachęcamy do zapoznania się z opracowanym przez naszego mediatora, prawnika i doradcę obywatelskiego Panią Paulę Majcher-Guzik, poradnikiem pt. „Mediacje pracownicze”.
Kto może skorzystać z urlopu wychowawczego? Czy trzeba złożyć jakiś wniosek do pracodawcy? Co w sytuacji jeśli mamy umowę na część etatu? Czy pracodawca może się niezgodzić na urlop wychowawczy? Co to jest zasiłek wychowawczy? Czy można pracować u innego pracodawcy będąc na urlopuie wychowawczym? – na te i inne pytania odpowie w naszym materiale filmowym Pani Maria Buchała – prawnik, mediator i doradca obywatelski współpracujący ze Stowarzyszeniem “DOGMA”.
Urlop wychowawczy przysługuje pracownikowi zatrudnionemu co najmniej 6 miesięcy. Do tego okresu zatrudnienia wliczają się również poprzednie okresy pracy. Z urlopu wychowawczego mogą skorzystać zarówno matka, jak i ojciec, jeżeli oboje są pracownikami. W czasie trwania urlopu wychowawczego prawa i obowiązki stron ulegają zawieszeniu, jednak okres urlopu wychowawczego, w dniu jego zakończenia, wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
Obowiązek alimentacyjny uregulowany w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, kojarzy się powszechnie z ponoszeniem kosztów utrzymania małoletnich dzieci przez rodzica, który z nimi na stałe nie mieszka.
Poza tym przykładem alimenty mogą obciążać też innych krewnych w linii prostej lub rodzeństwo (np. alimenty od dziecka dla rodzica lub od dziadków dla wnuka) oraz, co wzbudza najwięcej emocji, byłego współmałżonka. Mówi nam o tym art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.
W pierwszej kolejności do łożenia na rzecz dzieci zobowiązani są rodzice, jeśli jednak z jakiś powodów nie mogą tego uczynić, alimentami mogą zostać obciążeni dziadkowie lub dorosłe rodzeństwo. Nic nie stoi też na przeszkodzie ustaleniu alimentów od rodzica, który zamieszkuje z dziećmi, ale z różnych przyczyn nie łoży na ich utrzymanie i z jakiegoś powodu korzystniejszym dla dziecka będzie uzyskanie środków do życia „oficjalną drogą”.
Zachęcamy do zapoznania się z opracowanym przez naszego prawnika, doradcę obywatelskiego oraz mediatora Panią Marię Buchałę, poradnikiem pt. “Alimenty”.