Od 2020 roku mediacja jest obok nieodpłatnej pomocy prawnej oraz poradnictwa obywatelskiego usługą gwarantowaną przez Państwo w ramach systemu nieodpłatnego poradnictwa. W punktach nieodpłatnej pomocy prawnej lub nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego mediatorzy pełnią swoje dyżury, służąc pomocą w rozwiązywaniu konfliktów w formie polubownej. Mediacja jest dedykowana osobom, które mają wolę rozwiązania sporu na drodze polubownej i czynią to dobrowolnie, bez żadnego nacisku. Mediator w punkcie pomocy zachowuje neutralność, a wszystko co zostanie ujawnione w toku spotkania objęte jest klauzulą poufności.
Mediacja to jedna z metod pozasądowego rozwiązywania konfliktów, prosta i przyjazna dla stron. Najprościej rzecz ujmując, jest to rozmowa stron w obecności mediatora, czyli bezstronnej osoby trzeciej. Zadaniem mediatora jest takie prowadzenie rozmowy, aby strony się usłyszały, zrozumiały i skupiły na szukaniu rozwiązania konfliktu, w sposób akceptowalny i satysfakcjonujący dla obu stron.
Mediacja (prowadzona zarówno w formie elektronicznej, jak i w „tradycyjnej” formie) daje stronom takie możliwości, a udział mediatora ułatwia wypracowanie kompromisu satysfakcjonującego wszystkich zainteresowanych. Ogranicza także pole przyszłych sporów.
Epidemia wirusa SARS-CoV-2 pogłębiła problem przewlekłości postępowań sądowych. Tymczasem obecne wstrząsy w życiu osobistym obywateli i w sferze stosunków społecznych są źródłem wielu nowych konfliktów i mogą zaognić dawne spory. Są sprawy i spory, które nie powinny czekać, a ograniczona praca sądów uniemożliwia ich załatwienie. Jednocześnie wiadomo, że nawet po zakończeniu epidemii sądy będą potrzebowały wielu miesięcy by uporać się ze spiętrzeniem spraw. Ich skuteczne rozwiązanie, zwłaszcza teraz, wymaga elastycznego i niestandardowego podejścia i spojrzenia. Powstaje więc pytanie czy istnieje alternatywny, tańszy i szybszy sposób rozwiązywania sporów, który już dziś pozwoli stronom załatwić ich sprawy, a w przyszłości odciąży wymiar sprawiedliwości i ograniczy przewlekłość postępowań sądowych?
Mediacja (prowadzona zarówno w formie elektronicznej, jak i w „tradycyjnej” formie) daje stronom takie możliwości, a udział mediatora ułatwia wypracowanie kompromisu satysfakcjonującego wszystkich zainteresowanych. Ogranicza także pole przyszłych sporów.
Mediacja to jedna z metod pozasądowego rozwiązywania konfliktów, prosta i przyjazna dla stron. Najprościej rzecz ujmując, jest to rozmowa stron w obecności mediatora, czyli bezstronnej osoby trzeciej. Zadaniem mediatora jest takie prowadzenie rozmowy, aby strony się usłyszały, zrozumiały i skupiły na szukaniu rozwiązania konfliktu, w sposób akceptowalny i satysfakcjonujący dla obu stron.
Kto i kiedy może starać się o uchylenie obowiązku alimentacyjnego? Czy obowiązek alimentacyjny może uchylić się sam z urzędu np. po osiągnięciu przez biorcę alimentów określonego wieku? W jakiej formie możemy dokonać uchylenia alimentów? Czy poza drogą sądową, możemy w inny sposób uchylić obowiązek alimentacyjny? W jaki sposób uchylić się od obowiązku alimentacyjnego, jeśli brak jest co do tego porozumienia stron? Do jakiego sądu wystąpić o uchylenie alimentów oraz z jakimiś kosztami się to wiąże? Jakie okoliczności i dowody należy udowodnić, aby sąd przychylił się do wniosku o uchylenie alimentów? – na te i inne pytania odpowie w naszym materiale filmowym Pan Michał Stangrett – adwokat, doradca obywatelski i mediator współpracujący ze Stowarzyszeniem „DOGMA”.
Zgodnie z art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
§ 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
§ 2. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.
§ 3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
Zgodnie z ustawą o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, podróżny może odstąpić od umowy o udział w imprezie turystycznej, czyli w wycieczce, przed jej rozpoczęciem bez ponoszenia jakichkolwiek opłat za odstąpienie, w przypadku wystąpienia nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności występujących w miejscu docelowym wycieczki lub jego najbliższym sąsiedztwie, które mają znaczący wpływ na realizację imprezy turystycznej lub przewóz podróżnych do miejsca docelowego.
Oczywiście takimi nadzwyczajnymi okolicznościami mogą być skutki przebiegu epidemii koronawirusa. Podkreślić trzeba, że obecnie niemal we wszystkich regionach turystycznych świata, takich jak np.: Hiszpania, Włochy, Bałkany, Ameryka Środkowa, Azja, wystąpiły te nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności w postaci wystąpienia przypadków zakażenia koronawirusem.
Zgodnie z Ustawą z dnia 15 lipca 2020 r. o Polskim Bonie Turystycznym można uzyskać świadczenie w formie Polskiego Bonu Turystycznego, zwane „świadczeniem w formie bonu”, oraz dodatkowe świadczenia w formie Polskiego Bonu Turystycznego, zwane „dodatkowym świadczeniem w formie bonu”.
Zachęcamy do zapoznania się z opracowanym przez naszego prawnika Pana Marka Maślankę, poradnikiem wyjaśniający najważniejsze zagadnienia związane z sytuacją anulowania zorganizowanych wycieczek turystycznych. Co możemy zrobić w sytuacji kiedy wcześniej zaplanowana wycieczka bądź wyjazd wakacyjny został odwołany z uwagi na epidemię koronawirusa? Czy można zrezygnować z wycieczki lub zmienić jej termin? Jak uzyskać zwrot gotówki za wyjazd odwołany z powodu koronawirusa? Co bardziej się opłaca – rezygnacja z wycieczki czy voucher? W poradniku poruszona została również kwestia uzyskania i wykorzystania bonu turystycznego, czyli dofinasowania do wyjazdu urlopowego z dziećmi.